Vandaag hadden we het met vrienden over Griekenland.
Je schijnt daar een jaar of 40 geleden een idyllisch leven te hebben kunnen leiden. Tien jaar geleden ook nog, trouwens.
Werken, lange lunch, lang siesta, beetje werken, hop in je bootje beetje zwemmen en relaxen of slapen, laat uit eten, laat in bed, enzovoort. Herhaal. Herhaal. Herhaal.
De winkels waren gewoon dicht in de middag. De banken gingen uberhaupt niet meer open na de lunchpauze. Relaxed.
Een goede kwaliteit van leven.
We moesten met zijn allen een beetje lachen om die verhalen want tsja, het is niet zo goed afgelopen he, met Griekenland. Niet dat dat grappig is.
Het is gewoon heel triest, eigenlijk. Als je met weinig werken een levensniveau kunt behalen dat voldoende is, dan is dat alleen maar geweldig. En als het dan ook nog eens niet draait om grotere auto’s en grotere huizen maar om simpel relaxen in de natuur, lekker eten met vrienden… Kon je dat maar behouden.
Maar ik moest er aan denken omdat ik de hele week al bezig ben met dat hele dilemma rondom een werkende ouder zijn. Het dilemma rond kiezen of delen.
Want natuurlijk willen we allemaal lekker veel vrije tijd en niet leven om te werken maar werken om te leven.
Maar hier kom ik steeds meer achter: het is het een of het ander. Als je iets wilt opbouwen, moet je investeren en hard werken. Sowieso moet je werken om iets te krijgen.
Het is niet erg als je geen grote ambities hebt, materieel of immaterieel. En met ambities bedoel ik niet dat het negatief is als je geen ‘ambities’ hebt.
Net als de Grieken (van horen zeggen), het is prachtig vind ik als je het hele gejaag aan je voorbij laat gaan. Dat je geen zin hebt om te veel energie te investeren in je werk, nou, niets mis mee. En nog mooier is als je part-time kunt werken en toch een goede kwaliteit van leven hebt en een fijne baan! Ideaal, eigenlijk.
Dat is in de meeste landen en voor de meeste mensen in de wereld een onbereikbare positie (dat lijkt niet iedereen in Nederland zich te realiseren, merk ik wel eens als mensen er niet tevreden mee zijn en klagen over werkomstandigheden etc.).
Dus daar moeten we zuinig op zijn.
Maar wat ik bedoel: Het probleem ontstaat als je wel heel veel wilt bereiken maar je er niet in wilt investeren. Bij vriendschappen, ja. Maar vooral ook in je werk.
Dat je denkt: geld verdienen met een blog, lollig zeg. Beetje op reis en dan af en toe een blog post en daar dan voor betaald worden (dat vertelde iemand me laatst)! Of: een internetbedrijf, leuk, ik zet wat affiliate sites op en het geld stroomt binnen. Of: Passive income.
(ik geloof niet in ‘passive income’)
Wat ook niet echt blijkt te kunnen is die topbaan of je eigen bedrijf EN part-time werken DUS de perfecte ouder zijn die iedere dag vrolijk knutselt en koekjes bakt.
Weet je wel, die vrouw (het zijn altijd vrouwen?) uit de Kek Mama of de Marie Claire of de RED of, nou ja, noem maar op.
Ik dacht vroeger uiteraard wel dat ik zo’n ouder en zo’n carrieretype zou zijn.
Ik zou natuurlijk nooit full-time gaan werken (in mijn eerste baan werkte ik 37 uur). En de kinderen zouden op 1 komen. In de zin van: als je kinderen op 1 komen, werk je NATUURLIJK niet full-time. Kom op zeg. Dan ben je een slechte ouder, he.
Tsja.
Je cultuur houdt je voor wat je moet doen en hoe je moet zijn. Het is lastig om die geinternaliseerde waarden opnieuw te evalueren. Vandaar mijn struggle.
Ik ben een goede ouder. Punt. Maar een bedrijf opbouwen EN iedere dag koekjes bakken met de jongens, dat lukt me niet.
Misschien bestaan ze wel, de superouders. Maar ik ben er geen.
Bij mij is het kiezen of delen.
Ik voel me een beetje als Griekenland, waar de siësta kennelijk op zijn retour is.
Het is kiezen of delen, voor Griekenland. Heropbouwen zonder siësta of behouden en de consequenties aanvaarden.
Zo is het bij mij ook.
Kiezen of delen.
Het enige lastige daaraan is mijn schuldgevoel, want verder moet ik concluderen dat niemand er onder te lijden heeft.
(Noot: dit artikel had ik zaterdagavond geschreven maar heb ik zondagochtend aangevuld)
- Creëren is schrappen - 2 januari 2025
- Versla de oud & nieuw-blues - 31 december 2024
- Afscheid van een digitaal verleden - 30 december 2024
lindakwakernaat zegt
Ben je een betere relaxte ouder als je niet zou werken?
Wel ik niet,dan ben ik veel chagerijniger!
Elja Daae zegt
Ik niet. Ojee, ojee, ik was niet te genieten toen ik niet werkte.
lindakwakernaat zegt
Dat zeg ik 😉
Ariadnesdraad zegt
Voor niets gaat de zon op, en de rest moet je zelf doen. Wel binnen de tijd en de mogelijkheden die je zelf hebt, dus ja, vaak niet perfect !
Elja Daae zegt
Nooit perfect he? Maar goed.