Drie maanden woon ik nu in Turkije. Als ik het goed heb kom ik nu in de ik-haat-alles-hier-fase van de culture shock. De wat-is-het-hier-vreemd-fase. De rare-mensen-hier-fase. Maar zo voelt het niet. Het voelt meer alsof ik langzaam grip krijg op de situatie. Heeeel langzaam, dan, he. Ik weet waar ik drinkwater moet bestellen. Waar ik dollars kan pinnen. Waar ze Calvé Pindakaas hebben. Waar ik moet parkeren als ik mijn kinderen een keer uit school haal. Dat ze hier weinig melk drinken en ik dus gewoon het hele schap moet leeghalen als ik in de winkel ben. Dat luierbroekjes hier niet bestaan (echt niet! de vraag dringt zich op of het zinvol is om een koffer vol luierbroekjes mee terug te nemen, of dat je prima kunt leven zonder?).
Andere observaties:
Waar is hier de uitgang?
Het is bijzonder handig om het woord uitgang te kennen in het Turks, want dan weet je tenminste welke kant je niet uit moet rijden in de parkeergarage. Dat is niet ironisch bedoeld, ik ken dat woord dus gelukkig, maar ik realiseerde me laatst dat het maar goed was ook, omdat ik anders alweer buiten had gestaan in plaats van op de volgende verdieping van de parkeergarage.
In het Engels
Het is ook handig dat sommige bedrijven zo vriendelijk zijn om in het Engels op hun producten te zetten wat het is. Waarom ze dat doen weet ik niet, maar jeetje, wat ben ik ze dankbaar. Zoals op de biologische bloem, en op de biologische kruiden. Het gevolg is dat ik het natuurlijk ook koop. Zouden ze bedacht hebben dat ze met zo’n kleine toevoeging op hun verpakkingen die duizenden expats tot hun klant konden maken? En dat expats sowieso een goede doelgroep zijn, omdat ze vaker biologisch willen eten en meer geld hebben? En: doen bedrijven in Nederland dat ook?
Onmisbare navigatie
Het is handig om een GPS te hebben die het doet. Vooral in Istanbul. In de VS is het makkelijk. Alles is recht en verdeeld in ‘blocks’, dus dat is te doen. En in de buurt van Chicago weet je toch altijd waar het meer is, dus daar kun je je ook nog eens op oriënteren. In Istanbul lukt me dat niet (ondanks de Bosporus). Chaos.
En nog meer in het Engels
Het is bijzonder fijn dat op de parkeerautomaat een sticker zit die in het Engels uitlegt wat je moet doen. Ook hier geldt dat de uitbaters van dat winkelcentrum dondersgoed weten hoe belangrijk die buitenlanders zijn voor hun succes, denk ik. Een winkelcentrum met ieder duur en internationaal merk onder de zon, en zelfs een vestiging van Harvey Nichols (!), daar zullen vast en zeker expats op af komen. Slim, slim, slim.
Kerstgemis
Kerstmis bestaat hier niet, vrees ik. Logisch ook, maar wel jammer. Geen kerstversiering, wel Starbucksbekers maar geen Peppermint en Gingerbread Lattes. Niet dat ik die lekker vind. Maar vond het altijd zo feestelijk. Ik denk dat het vinden van een bescheiden kalkoen voor ons Thanksgivingdiner ook heel lastig gaat worden. Maar heb wel al een potje cranberrysaus op de kop getikt…
[gelukkig ruim voor de kerst al in Nederland om lekker in de kerstkou de kerstsfeer te proeven! In Budapest vond ik het een feest om ieder jaar op de kerstmarkt in Pest rond te lopen, zo feestelijk.]
Status
Ik stel teleur en voldoe niet aan wat gebruikelijk is, qua status. De chique Volvo in combinatie met mijn capuchontrui, mijn spijkerbroek, mijn gympen en mijn (nog altijd) chaotische net-uit-bed-haar (kan ik niets aan doen, is schuld van de kapper).
Het blijft raar dat je gewoon door de status van de auto, anders behandeld wordt op de weg. Je voelt je niet belangrijk, niet meer dan een ander, maar je rijdt wel in die auto dus je bént gewoon meer in de ogen van je medeweggebruikers. Heb ik de indruk. Komt mij wel goed uit want dat rijden in Istanbul: Amsterdam, Chicago en Budapest zijn er niets bij.
Water
Als we water nodig hebben (drinkwater, mag niet uit de kraan drinken) bel ik in mijn beste Turks (haha, dus in het Engels) met iemand en die komt dan 10-liter flessen brengen, binnen een half uur. Voor 7 lira of zo per fles. Sjouwt’ie van zijn scooter of kleine autootje naar boven en naar de keuken.
Anders
Wat kan ik zeggen. “Het is niet raar, het is anders.”, sprak een Nederlandse expat jaren geleden ooit eens tijdens een presentatie voor de groep ‘jonge honden’ waar ik toe behoorde, afgereisd naar New York als onderdeel van een ‘potential programma’ van KPN.
Hij had gelijk. Het is niet raar, het buitenland. En daar is alles altijd heel anders…
Meer lezen over expat zijn?
Dit zijn de meest gelezen (volgens lezers) of mooiste (volgens mij) artikelen:
- De 10 dingen die ik leerde van 8 jaar expat zijn
- De expat blues
- Elja’s plan voor internationale verhuizingen: een praktische gids
- Je kunt meer aan dan je denkt: waarom expat zijn je sterker maakt
- Wat je niet kunt veranderen: over cultuurschok
- De slechte expat: over expatvriendschappen
- Die eerste weken als expat: over de leuke en minder leuke kanten van starten
- Expat zijn = gewoontes uitvergroten en toevoegen: Nederlands zijn in een andere cultuur
- Expatvrouwen: over de krachtigste vrouwen die ik ken
- Waarom het als expat moeilijk is om terug te keren naar huis: over repat zijn en heimwee
Hier vind je alle artikelen op dit blog over expat (vrouw) zijn.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Het wordt echt beter hoor Elja, echt! Nog even en je loopt in Nederland in de supermarkt te zoeken naar iets dat je zo gewend bent te eten in Turkije. En dan zeg je: “wat stom dat ze dat hier niet hebben”.
Ja he? Ik wéét het ook wel. Heb het tenslotte al twee keer eerder meegemaakt. Maar toch… blijft moeilijk, die eerste maanden. Spannend maar moeilijk. Dank voor de support!
Hi El,
Leuk stukje zeg… heel entertaining geschreven.
Heb even vanmiddag gebeld met TomTom(is toch een klant van me) mbt je navigatieproblemen en de betreffende persoon gaf aan dat hij aanraad om een nieuwe update te installeren. Voor alleen specifiek de kaart van Turkije betaal je 45 euro en dan heb je de nieuwste update(9.00) die is net uit(volgende komt in februari en die mag je dan ook gratis downloaden= binnen de 90 dagen na vorige release) of je opteert voor nwe kaart Europa die kost wel stuk meer uiteraard. Als je dit hebt gedaan is het nagenoeg onmogelijk, om in een wereldstad als Istanbul, nog langer geen/slecht routeadvies te krijgen van je navi. De dekking in heel Turkije is sowieso 79%, maar in Istanbul is dat dus een stuk hoger!
Liefs,
N
X!
Wat fijn dat je wat meer grip op je leven krijgt!
Ook ik was hier zeer benieuwd naar.
Enne luierbroekjes??? haha heb ik nooit gebruikt (kan zonder)
kijk nog even en je voelt je thuis!
Ik blijf ze missen hoor. Is zo handig soms…. 🙂