Ik had een gesprek laatst met een schijnbaar succesvolle zzp-er die ik ken. Het ging over tarieven. Mijne bleken hoger te liggen dan die van haar.
Daar stond tegenover dat ze veel meer werk heeft dan ik.
Bak-ken met werk. Ze gaat het hele land door voor lezingen en workshops. Als ik haar bel, is ze altijd bezig of onderweg.
Ze verdient behoorlijk, dat begrijp je. Ik denk dat ze meer omzet dan ik. Want al die kleine opdrachten samen leveren echt wel wat op. Vele kleintjes maken 1 grote.
Maar al die kleintjes hebben ook een nadeel. Ze kosten haar veel meer dan die ene grote zou doen.
Die workshops en lezingen kosten haar vaak een volle dag aan reistijd, uitvoeren en voorbereiden. Vaak nog langer. Soms is ze dan ook al een keertje langs geweest bij zo’n opdrachtgever, om een en ander voor te bespreken. Dus feitelijk anderhalve dag werk, inclusief reistijd. Kortom, een schrikbarend laag uurtarief.
Maar wat schrikbarender is, vind ik, is dat ze niet bezig is met wat ze zou kunnen doen.
Ze is zo aan het rennen en vliegen, van kleine opdracht naar kleine opdracht, reizend van hot naar her, dat ze niet toe komt aan de toekomst.
Ze heeft geen tijd om zich af te vragen hoe ze kan bouwen aan iets groters.
Om actief bestaande klanten en contacten te benaderen. Om bij te leren en te experimenteren. Om nieuwe producten te ontwikkelen. Om zich te focussen. Om haar website aan te passen zodat het voor opdrachtgevers duidelijker is hoe of wat. Om zich te profileren binnen een grote markt waar ze feitelijk al een positie heeft. Om zelfs maar na te denken over wat ze eigenlijk zou willen en hoe ze daarvoor kan gaan zorgen.
Ze houdt geen tijd over voor meer, beter of anders.
Ze is aan het oogsten en heeft geen tijd om te zaaien.
En de reden dat ze geen nee zegt tegen al die kleine opdrachten, is niet dat ze het geld niet kan missen. Het is gewoon omdat het zo leuk is om gevraagd te worden. Diep van binnen roept een stemmetje: ze vragen me! ze vragen me! ze vragen me! En dat stemmetje zegt nooit nee. En het vraagt nooit: wil ik dit eigenlijk wel?
(aarrggggh! het gevraagdwordensyndroom! daar is het weer)
Eerlijk is eerlijk: ze heeft niets te klagen.
Ze kan er van leven, van haar opbrengsten. Al die kleintjes maken 1 grote, weet je nog?
Het probleem is: al die kleintjes kosten ook zo veel. Niet alleen nu. Maar vooral voor de toekomst.
Tijd is het kostbaarste goed dat er bestaat, tenslotte. Je kunt een uur maar 1 keer besteden in je leven. Óf met oogsten. Óf met zaaien. Of, OK, met water geven, onkruid wieden en mesten, maar om dat te kunnen doen moet het zaadje al in de grond zitten!
Als ik haar was, zou ik de oogst wat vaker op het land laten liggen. Wat meer van mijn tijd besteden aan het zaaien.
En niet alleen het zaaien van de kleintjes.
Ik zou ook een geultje zaaiklaar maken voor de grote.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
En toch… ze maakt heel veel mensen blij en slim.
haar netwerk vergroot zich én ze wordt steeds beter omdat ze het vaak doet
waarheid is in het mdden
Ja is misschien ook zo … balans?!