Ik sprak een vriendin die ik al jaren niet gezien had.
Ik kende haar alleen nog van Facebook.
“Jij was toch een blog begonnen?”, vroeg ik haar.
“Klopt”, zei ze. “Ik heb zoveel te vertellen aan de wereld!”.
De waarheid is dat ze er maar een paar keer op geblogd heeft.
Dat arme blog van haar ligt te slapen op het internet, naast al die andere honderdduizenden slapende blogs.
Wat ze te vertellen heeft, vertelt ze aan vrienden en familie. Als dat al gebeurt.
(het is heel anders om je gedachten op te schrijven dan om ze te vertellen)
En ik dacht: ik zou een lange lijst kunnen maken van vrienden en familieleden die zijn begonnen met een blog en ook weer gestopt zijn.
Maar waarom stoppen mensen eigenlijk weer met bloggen?
Ik heb wel een idee, hoor.
Je begint enthousiast met bloggen en stopt vervolgens weer, want …
- Het onderwerp waar je over ging bloggen, interesseert je niet meer zo.
- Je weet niet of mensen wel zitten te wachten op je verhalen.
- Je had veel meer interesse, bezoekers en reacties verwacht.
- Het kost veel tijd en het levert niet genoeg op.
- Je zet jezelf iedere keer erg onder druk (het moet wel goed genoeg zijn) en daarom kost het te veel energie.
- Het kost te veel moeite.
- Het voelt als een verplichting.
- Je vindt het niet leuk.
- Je ziet het nut er niet van in.
- Je weet absoluut niet waar je over moet schrijven.
- Je hebt geen tijd om te bloggen.
Het is heel makkelijk, om een blog te beginnen.
Het kost maar een paar minuten. En het is gratis (als je een computer-achtig device en internet tot je beschikking hebt).
Maar het is niet zo makkelijk, om het te laten groeien en bloeien.
Het is niet zo makkelijk om te blijven bloggen.
Toch zonde hoor.
Hieronder de omgekeerde redenen. De redenen om wel te blijven bloggen.
Of eigenlijk:
De redenen dat ik blijf bloggen.
- Als ik genoeg heb van het ene onderwerp, ga ik gewoon verder met iets anders. Mijn blog verandert, net als ik.
- Het is heerlijk om je gedachten kwijt te kunnen, want in het echt heeft niemand tijd om naar al jouw verhalen te luistern.
- Plus, de kans is groot dat er ten minste 1 iemand op de wereld is die het leuk vindt om jouw verhalen te lezen.
- Bezoekers, reacties en interesse genereren vraagt een investering. Vergelijk: bouwen aan een portfolio.
- Bloggen hoeft helemaal geen tijd te kosten. En als je het leuk vindt, zie je die tijd trouwens niet als ‘kosten’.
- Hoe meer moeite ik investeer, hoe waardevoller mijn blog wordt. Voor mezelf en voor anderen.
- Jezelf tot iets dwingen, jezelf pushen, is vooruit komen.
- Het moet wel leuk blijven! Maar ik vind het ook echt leuk.
- Dat iets je plezier geeft, is een betere motivatie dan dat iets nut heeft.
- Just do it. Als je start met typen, komt er altijd iets uit, is mijn ervaring.
- Een kwestie van pri-o-ri-tijd.
Zelf nu ik een soort blogdip heb, al weken, blijf ik plezier halen uit de uitdaging en uit het feit dat ik investeer.
Want ik weet dat energie die je investeert, altijd energie oplevert, in welke vorm dan ook.
Energie gaat nooit verloren.
- Vroeger - 14 januari 2025
- Bergen werk - 13 januari 2025
- Radertje - 12 januari 2025
Ik heb meestal teveel inspiratie en dingen waar ik over wil schrijven, herken wel de blogdip in die zin, lezen ze het wel, ben ik wel interessant, moet ik anders overschakelen op meer beauty-artikelen, zoals nagellakjes, lipsticks e.d of moet ik gewoon mijzelf blijven? ik denk het laatste. Toen ik dit gelezen had, drukte ik op Publiceer en er valt steeds een last van mij af… ik lees en herlees wel tig keer, zijn de foto’s wel mooi genoeg? Ja, het kost mij soms veel energie, dat heeft ook te maken met mijn chronische rug en hoofdpijn..
ik heb ook een slapende blog, (een hoofdpijnblog). en als iemand mij daar gaat volgen, denk ik..ik moet toch weer iets posten hoe het nu met mij gaat, want mensen zoeken naar hulp en oplossingen, net zoals ik.
Het meest frustrerende van bloggen is als de website kuren vertoont, en dan weer zoeken naar een oplossing, terwijl ik gewoon wil schrijven. Ik sta elke dag op met een blij gevoel dat ik weer kan bloggen, en ga er zo een beetje mee naar bed. Maar soms blijft het moeilijk en dan overvalt mij die enorme twijfel weer…
Bloggen is een investering en dan moet je je afvragen wat het oplevert. Een goed boek lezen of een wandeling maken is ook waardevol. Ik hik altijd het meeste op tegen berichten plaatsen, als ik ze geschreven heb ben ik eigenlijk wel klaar 🙂 Daar moet ik nog eens iets op verzinnen, want de presentatie moet ook goed zijn.
Hoewel ik lang nagedacht heb (alle voors en tegens heb afgewogen) voordat ik mijn blog startte, wist ik niet wat er allemaal bij kwam kijken. Kortom, het is moeilijk te voorspellen of het blogger-zijn je bevalt.
Heerlijk! 🙂
Je doet het super. Ik hoop dat je snel uit je dip komt. Gebeurt vast snel, met al die fijne reacties van mensen die waarderen wat jij schrijft.
Mijn enige reden is dat ik er verslaafd aan ben geraakt en niet kan/wil afkicken. Een blogdip is één ding, stoppen is iets compleet anders.
Wel mooi, een verslaving die energie oplevert.
Erg ,euk en inspirerend artikel! Kwam voor het eerst op je blog terecht maar ga zeker wat meer lezen van je posts.
Leuk om te horen! Dankjewel! En ik zie je graag terug natuurlijk! 🙂
Veel van de nu slapende blogs zijn gestart in een tijd dat er niet of nauwelijks alternatieven waren. De karavaan is doorgetrokken naar hippere webplekken als Twitter, Instagram en Tumblr. Platforms die niet alleen sneller zijn in gebruik – we “moeten” met z’n allen in minder tijd steeds meer online spul verwerken en produceren -, maar ze garanderen door de dynamiek (qua volgen, likes, gebruik van slimme tags enzovoort) ook een groter bereik. Een blurry foto van het ontbijt op Instagram scoort al gauw veel beter dan een zorgvuldig in elkaar geknutselde post op een blog. Spijtig wellicht, maar een teken des tijds.
Overigens ben ik het niet eens met het idee al die slapende gratis blogs op Blogger en WordPress de nek om te draaien. In mijn interessegebied (fotografie) kom ik via Google vaak op al lang verlaten blogs waar nog prachtig fotowerk en veel handige tips te vinden zijn. Ik weet dat in dit neoliberale tijdperk alles wat geld kost en niks opbrengt bij voorkeur gesloopt moet worden, maar het zou triest zijn blogs waar iemand ooit veel liefde en tijd ingestoken heeft om zeep te helpen.
Die blogs bedoel ik ook niet hoor. Maar meer al die blogs die begonnen zijn om vrijwel direct weer te worden verlaten. Niet dat dat erg is, ik bedoel, het is geen waarde-oordeel verder over de bloggers die er achter zaten, maar het is een gek idee vind ik. Al die onafgemaakte stukjes online! Zou het op een dag nog worden zoals met echt onroerend goed? Dat het internet zo druk is dat verlaten stukken ‘onroerend goed’ gekraakt gaan worden???
Lastig. Moeten we meneer Google laten bepalen wie zijn Blogpost.com te vroeg in de steek heeft gelaten? Hellend vlak. Iets anders is misschien het verwijderen van lege blogs die bijvoorbeeld alleen lijken te zijn aangemaakt om een gebruikersnaam te blokkeren (Tumblr heeft onlangs gezegd hier wat aan te gaan doen). Maar zelfs dat is discutabel. Er kan een goede reden zijn om je naam te claimen en er vervolgens niks mee te doen. Zelf ben ik niet meer actief op Twitter, maar ik heb wel een leeg account op mijn naam. Puur om te voorkomen dat anderen misbruik maken (heb dat eerder meegemaakt, en ik kan je verklappen: het is echt de hel als iemand anders onder jouw naam narigheid gaat verspreiden).
Blogpost.com = Blogspot.com.
Blogdip? Neeee. Dat meen je niet! Ik verslind die verhaaltjes van jou, heerlijk om te lezen! – al volg ik je blog pas sinds vorige week.
Haha, dankjewel! Teken van mijn blogdip is dat er gisteren niets verschenen is omdat ik het vergat en toen ik al in bed lag dacht: mwah. Dan maar morgen. Ooooooooohoooooh.
Yup, ik vind de drempels ook te laag. Doordat iedereen maar wat raak blogt, raakt de echte blogger uit beeld. Precies zoals dat met webwinkels gebeurt is. Passieloos. Zonder talent. Met als enig doel geldelijk gewin -> contentmarketing.
Het is soms lastig om door de bomen het bos te zien, dat is zeker. Maar aan de andere kant is het mooie van het internet juist de vrijheid he? Dat iedereen iets kan beginnen <> en niemand verplicht is om er mee door te gaan (of het op te ruimen!).
Vraag is natuurlijk wie/wat ‘de echte blogger’ is.
Ik vind dat iedereen de term ‘blogger’ mag gebruiken wanneer ze regelmatig via internet iets delen met de rest van de wereld wat een simpele statusupdate overstijgt. Maar ook dit is een subjectieve mening en geen definitie.
Lastig.
*Doordat iedereen maar wat raak blogt*??
Pfew dat is een boute uitspraak hoor!
In ieder geval ik lees je graag Elja, en hoop dat je snel uit je dip bent <3
Tja, het is vloeken in de kerk natuurlijk maar van mij zouden er ook wel wat meer drempels mogen zijn om te beginnen met bloggen. Of misschien kan ik beter zeggen dat vooraf duidelijker moet zijn wat het inhoudt om te gaan bloggen en dat er meer prikkels/stimulans moet zijn om het te blijven doen. Van mij mogen gratis blogplatformen best wel blogs gaan verwijderen als er een jaar geen update geweest is. En zouden er meer initiatieven moeten bestaan om (goede) blogs in het zonnetje te zetten. Je ziet hoe zelfs de maandelijkse blogreviews in #blogpraat tegenwoordig populair zijn omdat het de discoverability van hun blogs verhoogt.
Het hangt natuurlijk sterk van je blogonderwerpen af maar ik kan het erg betreuren dat met name vakinhoudelijke mensen uit mijn vakgebied de laatste jaren gestopt zijn met bloggen. Actief je kennis en ervaringen delen – zonder zakelijke bijbedoelingen – met anderen is en blijft een grote uitzondering, zelfs als je in het informatievak zit.
Ik moest daar ook aan denken vorige maand toen ik binnen mijn hogeschool interviews hield met docenten en onderzoekers over hun vak- en onderzoekspublicaties. Zeker de docenten ervaren dat ze nauwelijks gewaardeerd en erkend worden voor het feit dat ze hun kennis delen met anderen. Sterker nog, meestal vertellen ze het hun collega’s niet eens meer als er weer een artikel van hun in een vaktijdschrift verschijnt omdat ze er eigenlijk nooit leuke en positieve reacties op krijgen binnen de hogeschool.
Schrijven, bloggen, is ook in 2014 nog iets dat qua motivatie diep uit jezelf moet komen denk ik. En dan snap ik ook beter waarom zo veel mensen dat niet jarenlang vol weten te houden.
Ik ben het wel met je eens hoor. Ik zat me net af te vragen hoe dat eigenlijk zit, met al die slapende blogs waar niets mee gebeurt. Of die providers die dan maar tot in het oneindige in de lucht moeten houden. En wie er voordeel bij heeft als al die blogs uit de lucht worden gehaald. Of nadeel.
Het is natuurlijk niet raar dat mensen stoppen. En er is geen plicht. Je moet het wel willen en iedereen wil wat anders. Niet iedereen heeft sowieso zin om die tijd online, achter de computer, door te brengen en dat begrijp ik helemaal.
Maar toch. Helemaal in het onderwijs en de wetenschap, zou dat niet er bij moeten horen? Dat je deelt wat je leert en denkt en ontdekt?
Het gekke is natuurlijk dat je, naarmate je meer deelt vanuit je kennis, steeds meer gewaardeerd gaat worden. Maar het duurt even voordat mensen je weten te vinden. En dan nog gaat het niet vanzelf: je moet je content ook actief verspreiden. Dat is weer een heel ander ‘vak’ en daar hebben heel veel mensen natuurlijk gewoon geen zin in. Of ze hebben geen zin in het contact er omheen, het reageren op comments etc.
Mijn blog slaapt momenteel ook. Gelukkig trekken de oude posts nog wel zo’n honderd unieke bezoekers per dag. (het waren er 2000+ per dag) Momenteel kom ik er gewoon niet aan toe om te bloggen. Ik ben met zoveel projecten bezig dat ik mezelf in bescherming moest nemen. Eerst probeerde ik toch nog elke dag te bloggen maar het voelde als een enorme druk, het ‘moest’.
Ik heb inmiddels geaccepteerd dat mijn blog (tijdelijk) slaapt. Zo laat ik het voorlopig ook. Zodra het kan, kus ik mijn blog wakker. Ik ben ‘haar’ in ieder geval niet vergeten. Mijn blog is echt mijn oude liefde en je weet wat ze daarover zeggen…
Wat mooi beschreven!
Mooi gezegd. Maar wat ik me af vraag: hoezo ‘gelukkig’? Wat leveren die unieke bezoekers per dag je dan op? Reageren ze nog? Reageer jij dan ook weer?
Met ‘gelukkig’ bedoel ik dat mijn blog dus een ‘waarde’ heeft. Er staan posts op waar, zelfs na jaren, nog gelezen worden omdat iemand naar bepaalde info zoekt. (Ik zie in/aan de analytics hoe mensen op het blog terecht zijn gekomen en waar ze naar gezocht hebben.)
Hoewel ook ik in eerste instantie van mezelf blog, geeft het wel een boost als mensen reageren of wanneer je ziet dat jouw blogposts gedeeld worden op social media.
Om op jouw vraag terug te komen: ik krijg inderdaad reacties over ‘het stoppen’ en ik reageer daar natuurlijk ook op. Ik merk trouwens soms ook onbegrip bij trouwe lezers, helaas… Zelf heb ik voor mijn blog gewoon een hostingpakket/domeinnnaam en heb zojuist mijn abonnement weer met een jaar verlengd. Als ik er echt klaar mee zou zijn, zou ik dat stopen en verdwijnt mijn blog in de archieven van het internet en zal het alleen nog maar te vinden zijn via WayBackMachine oid.
Nadenken, typen en bellen is geen goede combi, blijkt maar weer. Bovenstaand mijn reactie vol typefouten, iets wat ik in mijn blog altijd zorgvuldig probeerde te voorkomen.
Ha echt? Ik had ze dan nog helemaal niet opgemerkt. Dat is ook de lol van het bloggen, vind ik, dat je fouten mag maken! Maar dank voor je toelichting, ja, het is natuurlijk ook gewoon iets waardevols dat je zelf gemaakt hebt. De portfolio waar ik het over had. Alsof je een boek hebt geschreven en gepubliceerd, dat blijft ook een waarde houden.
Leuk om te lezen. Ik ben op het moment heel erg aan het twijfelen om een reden die hier niet staat.
Ik ben midden 2012 begonnen met mijn blog, met een in Nederland op dat moment denk ik vrij uniek onderwerp, maar de laatste maanden (en zeker de afgelopen weken) springen mensen massaal in mijn ‘niche’-gat als het ware, heel vaak naar aanleiding van mijn blog. Velen die mij vinden raken geïnspireerd en gaan hetzelfde doen. Een compliment natuurlijk, maar mijn onderwerp is zo specifiek dat ik soms worstel met ‘Ben ik nog wel interessant genoeg?’. Ik vind het soms heel demotiverend dat ik over een bepaald onderwerp op Twitter vertel dat ik daar een blog over ga schrijven en het vervolgens bij een ander voorbij zie komen.
Bloggen doe ik natuurlijk in de eerste plaats voor mijzelf, maar de buitenwereld telt natuurlijk ook mee.
Hoi! Ik weet zeker dat ik een lange reactie op je comment had getypt van de week maar hij staat hier niet…dus nogmaals. Ik kan me de demotivatie wel goed voorstellen. Maar hoe ik het ervaar is als volgt: ik had een (niet erg kleine) niche, marketing. Maar hoe langer ik blog, hoe langer mijn niche iets anders wordt, namelijk “marketing door Elja’s ogen”. Of zelfs “Elja”.
Niemand is zoals jij. Niemand heeft jouw visie en jouw ervaring op jouw niche. Hoe persoonlijker je insteek wordt, hoe lastiger het is om je te kopieren en te evenaren.
Je kunt je afvragen of het handig is om aan te kondigen waar je over gaat bloggen, maar aan de andere kant moet je gewoon jezelf kunnen zijn en er op vertrouwen dat wat je doet, goed is.
Het loslaten van de strakke regels (het móet een goed stuk zijn) heeft mij enorm geholpen om elke dag te kunnen bloggen met als resultaat dat ik nu veel meer lezers heb. En dat maakt het ook een stuk leuker om te blijven schrijven, het idee dat je gelézen wordt.
Volgens mij is dat de kern, weet je dat? Je strakke regels loslaten over dat het ‘goed’ moet zijn.
Ik blog al heel lang en ik blog ook al heel lang elke dag. Er staan meer dan 2500 posts op mijn ene blog en ruim 1300 gedichten met een foto van de lucht op de andere. Het schakelen naar meer lezers, lukt mij al een tijdje niet meer. Ik blijf ergens steken. Bloggen begint vooral bij jezelf en het zoeken naar vernieuwing. Dat laatste proces spookt al heel lang door mijn hoofd, maar ik kom er nog niet toe.
Ik kreeg laatst de interessante vraag of ik een portfolio wilde meesturen. Jij rept dat woord hier in je blog. Ik daag je uit. Zou je een blogpost willen schrijven hoe je een mooi portfolio op je blog kunt presenteren? Dus hoe je je blog effectief kunt inzetten bij je sollicitaties.
Oe! Nou, die gaat op mijn lijstje! Hoe je visueel iets presenteert, tsja, daar weet ik eigenlijk niet zoveel over…
vormen je blogs mogelijk al je portfolio?