“Wat je niet kunt accepteren, moet je veranderen, en wat je niet kunt veranderen, moet je accepteren”, hoorde ik vandaag.
Ik zat even te denken over wat ik niet kan veranderen en wat ik niet kan accepteren.
Maar vooral ook over wat ik allemaal heb leren accepteren, in 7 jaar expat zijn.
Want als je iets leert, is het dat: accepteren.
Accepteren is soms een hele fijne staat van zijn, hoor.
Als je in Istanbul woont, bijvoorbeeld, weet je dat Istanbulli’s die houding hebben t.a.v. het verkeer. Want dat kun je niet veranderen. Dus je kunt het maar beter accepteren. Af en toe gaat er toch nog iemand boos op zijn toeter hangen maar we weten op dat moment allemaal: het is zinloos. Dus toeter maar raak. Verbazend vaak toetert er helemaal niemand.
Ons bezoek uit Nederland constateerde vanavond dat er geen systeem is in het verkeer hier in Istanbul. Maar dat is volgens mij niet waar. Er is een systeem alleen ken je als buitenstaander gewoon de regels niet.
Als je de regels van het spel niet kent, lijkt ieder spel ongestructureerd en zinloos.
Nog erger is het als jij volgens andere regels speelt dan de rest. Zonder het te weten. Dat wordt de wereld knap ingewikkeld.
Dat heb ik ooit geleerd op expatcursus, 7 jaar geleden. Dat je wel kunt vasthouden aan je eigen regels, maar dat dat tot erg veel frustratie gaat lijden. Dat je dus beter kunt achterhalen volgens welke regels je nieuwe land opereert.
Natuurlijk heb je principes die jouw eigen kader vormen. Daarom zijn er de landen (mensen? werkomgevingen? bazen? mannen? vrouwen?) wier regels je nooit zult kunnen accepteren.
Destijds, op die cursus, was er een vrouw die vrijheid en gelijkheid erg belangrijk vond en die op het punt stond naar een streng Islamitisch land te verhuizen waar vrouwen niet mochten werken. Jaren later zag ik een interview met haar in het blaadje van de expatclub waar ik de cursus had gevolgd. Ze klonk bitter en teleurgesteld. Het was haar niet gelukt om in dat land aan de slag te komen, zelfs niet als vrijwilligster. Ze werd continu in haar vrijheid beperkt.
Dus je moet accepteren wat je niet kunt veranderen, en veranderen wat je niet kunt accepteren, maar je moet ook weten waar je eigen grenzen liggen en wat voor jou onacceptabel is.
Acceptatie is een mooi ding.
Maar niet-accepteren is ook een mooi ding!
Pfff. Je kunt alles veranderen.
De vraag is: wil je dat?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
mooie overweging, je kunt nu eenmaal niet alles naar je hand zetten
Misschien moet je het ook niet willen, zelfs!