Tot de conclusie gekomen, vanavond, dat ik misschien wel heel beperkt bezig ben online.
We hadden het in #blogpraat over kritisch zijn, en of ik dan wel kritisch genoeg ben (ik laat nooit kritische reacties achter op andere blogs, namelijk. Wel oprechte, maar nooit kritische eigenlijk. Vind ik niet leuk. “Het moet wel leuk blijven” << motto).
Ik ben heel kritisch geweest, ooit. Altijd een mening over alles, en meestal wist ik het beter. En verkondigen natuurlijk he?! Dat ook.
Geen zin meer in. Ik vind dat het weinig toevoegt. Dat het vaak kwetst. Lomp is.
Tenzij het ECHT iets waard is, dan uit ik die kritische mening nog natuurlijk. Maar dan vaak nog niet in het openbaar maar bij degene of de instantie die het betreft.
Tsja, wat kan ik zeggen? Zo doe ik dat. Ik woon nu in mijn 4e land en ik heb gezien dat er zo veel perspectieven zijn. Ik wil bijdragen op een positieve manier. Kritisch, waar nodig. Maar vooral positief.
Zo wil ik gekend worden, herkend, en herinnerd.
Je kiest je eigen wereld
@elja1op1 je kiest je eigen wereld toch? je kiest ook je eigen Istanbul. mooi toch? #blogpraat
— Jacob Jan Voerman (@jjvoerman) February 18, 2013
Dat betekent ook dat ik veel buiten de deur probeer te houden. Zo bekijk ik Twitter door mijn filters. En die staan vol met leuke mensen en interessante mensen. En dingen waar ik om moet lachen, en mensen die ik ken en met wie ik meeleef.
En eigenlijk is het op mijn blog net zo. Toegegeven, ik ken jullie niet allemaal, maar het is hier altijd gezellig, vind ik. Ik krijg eigenlijk nooit negatieve of kritische comments (niet dat er iets mis is met kritisch). Ik denk niet dat dat is omdat jullie niet kritisch zijn, maar meer omdat je met je blog de mensen aantrekt die bij je passen. En omdat je thuis toch liefst je eigen sfeer bepaalt.
@elja1op1 @jjvoerman @caro_geurtsen Met een blog creeer je een eigen club van mensen om je heen die gelijk denkend zijn?
— Gert Kracht (@iGert) February 18, 2013
Net als de blogs die ik graag lees. Dat is ook onderdeel van mijn gefilterde wereldje. Dat is klef misschien. En ons-kent-ons. Maar het is gemeend. Ik voel me er thuis. Ik vind het leuk. Ik voel me verbonden.
Er moet/is zo veel
Zelfs op mijn werk wordt mijn blik en contact gefilterd door de mensen die in mijn zakelijke orbit komen, of die ik opzoek. Maar ook dan zijn ze mijn orbit ingekomen op de een of andere manier. Zelfs daar ben ik niet kritisch bezig met de hele wereld. Of zelfs maar mijn hele markt (concurrenten en zo). Ik concentreert me op wat belangrijk is voor mijn werk. Community, met name, want daar vloeit alles uit voort. En collega’s natuurlijk.
Er moet zo veel, er is zo veel. Er is zo ontzettend veel leed op de wereld (ik probeer te helpen waar ik kan). Er is zo ontzettend veel informatie (ik probeer die te filteren zo goed ik kan). Er zijn zo veel meningen – vooral in Nederland (ik probeer die te negeren zo goed ik kan…).
Hier is mijn huis
Het klopt. Ik kies online mijn eigen wereld. En ik bouw mijn eigen huis. Net als ik mijn gezin tegen de boze buitenwereld wil beschermen, wil ik dat online ook: mezelf en mijn ‘community’ beschermen en welkom heten en blij maken en steunen en gunnen en inspireren. Er is al genoeg gedoe in de wereld, en ook gewoon in de buurt, en ook gewoon in je eigen leven. Is mijn ervaring.
Het is mijn doel jou je hier welkom te doen voelen, en met een positief gevoel weer te doen vertrekken. Oppervlakkig, misschien. Maar wel oprecht.
- Creëren is schrappen - 2 januari 2025
- Versla de oud & nieuw-blues - 31 december 2024
- Afscheid van een digitaal verleden - 30 december 2024
Mooi verwoord. En ja, so true.
mooi uitgelegd. toch heb ik kanttekeningen. ben ik nu kritisch en in een wereld aan het inbreken die beschermd en verbonden moet blijven? online is online. en ben je meteen minder verbonden als je vragen stelt, wilt graven om iets beter te snappen of het er soms niet mee eens te zijn. de beste vrienden geven tegengas. …
Natuurlijk ben je niet te kritisch, jij bent kritisch en dat ben JIJ dus nooit TE kritisch. Ik bedoelde niet dat hier geen plaats is voor kritische mensen en opmerkingen. Ik bedoelde wél dat ik het doe zoals ik het doe en dat ik mijn kritiek op mijn blog uit en zelden elders.
Jij en ik zijn heel anders, dat is juist leuk. Ik doe het zo, en jij doet het zo. Allebei willen we de wereld mooier en beter maken. Toch? Ik heb de afgelopen jaren heel veel respect gekregen voor mensen die juist heel anders zijn dan ik, zoals ik dat ook heb voor jou. Terwijl ik vroeger (10-jaar-geleden-vroeger) vooral de verschillen had gezien zie ik nu de overeenkomsten en vind ik van daaruit de verschillen juist leuk. Kritisch is OK. Klef is OK. Binnen grenzen is alles OK. Maar het is ook OK om je eigen filters te gebruiken en je eigen keuzes te maken in wat je ziet en hoe je het doet en wat je accepteert en wat niet in je eigen huis.Je maakt je eigen regels.
Ikm voel me thuis, al ben ik het niey=t altijd met alles eens
of ben ik nu klef? 😉
En in die oprechtheid trek je mensen aan die om je heen cirkelen, die net als jij denken. Je bent volgens mij niet iemand die reaguurders op je blog toestaat. Reageerders daarentegen zijn van harte welkom. Je hebt het weer mooi verteld.
Toch een beetje kritisch: dat afschermen kan ook obsessieve trekjes krijgen waarbij je beschermde wereldje een gevangenis wordt. Just sayin’ 😉
weet je?
Ik heb het gevoel dat dat obsessieve niet gaat gebeuren bij Elja.
Waar ik dat op baseer? Geen flauw idee, maar dat gevoel is heel sterk.
Ja, ik weet het wel.
Elja kan wel heel kritisch zijn. Kijk maar naar haar posts over verkeerde marketing.
Ze ziet het dus best. vaart daarbij denk ik op een soort kompas.
denk ik want als ik meer ga schrijven ga ik invullen ..
er zat toch al een eigen blogje hierover in mijn hoofd
Heerlijk toch, dat eigen wereldje in die grote soms bedreigende buiten wereld