Na mijn geklaag vorige week moet ik op mijn woorden terugkomen: iemand heeft wel degelijk onderzoek gedaan naar mijn favoriete nieuwe kunstenaar. Of althans naar de vrouw die haar steunde, motiveerde en van haar hield. Het verhaal is helemaal van deze tijd. Sterker nog, er is een hele tentoonstelling aan gewijd en die is ook helemaal van deze tijd. Ontdekkingstocht Al die museumbezoeken, je wordt er slimmer van. Helemaal als je als een spoorzoeker het spoor gaat volgen van een kunstenaar, gewoon, omdat je tijd hebt. Sinds ik in Laren was en daarna in Domburg, was ik benieuwd naar hoe dat …
Doom & gloom
Ik kon niet slapen vannacht. Dat kwam deels door de intensieve gesprekken die ik gister had. Ik heb steeds meer afspraken en die gaan veel over de afgelopen tijd op mijn werk maar ook veel over hoe we de wereld willen veranderen. Allebei intensief. Soms betekent dat een onrustige nacht. Een app als drukpers Maar dit keer werd ik wakker met een blog in mijn hoofd over het drama dat Sora2 heet. Ik ben niet de enige, gelukkig (dank Jarno voor de helere uitleg). Het is alsof je de wereld kapot ziet gaan waar je bij staat en een desastreuze ontwikkeling in real-time omarmd ziet worden …
Je inbox als bewijs van je bestaansrecht
Ik had zoals jullie inmiddels weten niet zo veel te doen de afgelopen tijd. Gek genoeg vond ik dat niet super. Ik miste mijn inbox. En mijn volle agenda. Na 2,5 jaar knallen was het stil, opeens. Je zou denken dat ik daar van geniet. Maar niets is minder waar. Ik vond het maar saai. Stil. Leeg. Een goed les in het vertragen, ja. Maar wel saai. En een beetje alsof je opeens overal buiten staat. Sinds mijn bericht van dinsdag is het gelukkig een stuk voller aan het worden in mijn agenda, dus dat is mooi. Maar de afgelopen weken waren wel een beetje een aha-moment. Wie had kunnen …
Continue Reading overJe inbox als bewijs van je bestaansrecht →
Vastpakken, loslaten, doorpakken
Niet vastpakken maar doorpakken, zei Lode gisteren. Dat beschrijft wel een beetje hoe ik me voel, vandaag. Het was een beetje overweldigend om de wereld te verstellen dat ik mijn baan had opgezegd. Ik moest mezelf vandaag even, vastherpakken. Ik kreeg niet alleen massa's reacties op mijn LinkedInbericht, maar ook op mijn bericht hier, en via whatsapp op mijn privételefoon, en in mijn signal, in mijn werkmail, in mijn werkwhatsapp en in mijn werksignal. Alleen maar positief, warm en met volop kansen en suggesties. Het was een bevestiging van mijn besluit. Niet alleen omdat het …
Impact hebben
Eindelijk is het hoge woord er uit: ik heb ontslag genomen, per 1 november. Het was iets waar ik al heel lang over twijfelde. Om eerlijk te zijn had ik het LinkedInbericht al weken en weken geleden geschreven. Nog voordat ik ontslag nam, zelfs. Omdat ik wilde voelen hoe het zou voelen als ik het zou aankondigen. Ik vond mijn werk heel lang fantastisch en realiseerde me heel goed dat ik mijn droombaan had gevonden. Een droombaan waarvan ik niet wist dat ik hem had, tot iemand me op de vacature wees. Ik zat net door al mijn 'werkfoto's' te kijken en zag alleen maar blije foto's van mijn …
Grote schoonmaak
Ik was vandaag het huis van mijn moeder aan het schoonmaken. Raar hoor. Er staan alleen nog grote meubels en een paar accessoires. Lastig voor te stellen hoeveel spullen we hebben weggedaan en opgeruimd. Mijn broer heeft de afgelopen maanden dingen opgeknapt en opgeruimd. En nu is het klaar. Ik weet niet hoe ik me er over voel. Je ziet het niet en op het eerste gezicht lijkt het alsof er niet zo veel verander is. Maar dat lijk maar zo, want alle kasten zijn leeg en alle spullen zijn naar de kringloop, de recycling en het grofvuil. Misschien had het veel sneller gekund dan die 6 …