Heel af en toe vraag ik me af waar dit toch allemaal naar toe gaat. Dit blog. Jullie. Jullie en ik. Als het nu zó is, hoe zal het dan worden? Blijft het leuk? Voor mij? Voor jullie? Moet het niet anders? Is het niet saai? Wat als het ophoudt? Zal ik ooit stoppen? Zal ik nooit stoppen? Wat als ik een dag niet blog???
En: moet het niet innovatiever en creatiever?
Zoals bij Jacob Jan die je altijd weet te verbazen (zie hier, hier, de nu-al-een-klassieker hier en deze serie die bril-jant is als je de mensen over wie het gaat, kent)?
Etc.
Dan denk ik aan #blogpraat, dat zichzelf ontwikkelt.
Misschien niet zo hard als sommige mensen zouden proberen het zich te laten ontwikkelen als zij zo’n twitterchat ‘hadden’. Maar Lekker Belangrijk (“LB!” zeiden mijn vrienden en ik dan, toen, destijds. “LB”.). Punt is, ik had niet gedacht dat het er na 3 jaar nog zou zijn en dat ik het nog oprecht leuk zou vinden om iedere week te doen. Je zou kunnen zeggen, het innoveert niet genoeg, maar dat is niet helemaal waar plus, moet dat dan? Ja, waar gaat dat naar toe? Nee, maakt het iets uit?
Je moet stoppen op je hoogtepunt he? Zeggen ze. Is dat nu?
Ik weet het niet. De vraag is fatalistisch en deprimerend maar komt toch in me op, soms.
Aan de andere kant. Vandaag las ik het blog van Heleen. Die blogt 1 week. 1 week! En ze blogt nu al zo als ze blogt. Ik doe er 6 jaar over. Zij 1 dag. OK: 7.
Kortom. Bij bloggen en het leven in zijn algemeenheid: Alles kan. Alles mag. Gewoon niet proberen vooruit of achteruit te denken. Gewoon zijn. Gewoon doen. Dat is genoeg.
– Denk ik.
– Nee, zeker weten.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
veranderen kan altijd. ook gisteren gedaan.
Wat heb je veranderd?
Niet sorry zeggen, gewoon doorgaan met bloggen als een pro! Hop!
Thanks! Ja! ok! 🙂
Oeps. Dit kwam wat negatiever over dan het bedoeld was! En als ik het zo lees is het net alsof ik negatief ben over jullie! Het tegendeel is waar.
Het is, zoals Cor zegt, De Kabouter. Die met name de kop opsteekt als ik heel moe ben (ik werk te veel!) en nog *moet* bloggen.
Gewoon doen, Michel heeft gelijk….en dank Henk! En Jacob Jan!
waarom uitleggen hoe je je voelt? waarom bedenken dat iemand er iets van kan denken?
Tsja, waarom. Is menselijk denk ik, je afvragen wat de ander vindt. Dat doet voor mij geen afbreuk aan wie ik ben of wat ik doe. En hoe meer ik mijn gevoelens en gedachten ga delen, hoe meer ik ook twijfels etc. ga delen. Vind het zelf wel een mooie ontwikkeling.
Wauw! Wat een compliment heb ik mogen ontvangen! Wiiiiiieeeeeeeuuuuuuwwwww ik krijg er onwijs veel energie van! Hoe kan ik zorgen dat jij die weer retour krijgt? Wellicht ook voor jou een vraag.. 🙁
Ow, opmerking van Jacob Jan vind ik heel terecht. De ’toon’ wordt door je beeld gevormd, als je je blog met zo’n blik leest, weet je precies (voor zover mogelijk) hoe het zou klinken.. 😉
Ik zie al youtubefilmpjes voor me van mensen die hun blog voorlezen met de blik die de mood van het bericht weergeeft. Release the Elja in you 😉 gewoon zijn gewoon doen.. puur echt en eigen!
Hahaha. “Release the Elja in you”, wat een project zou dat zijn!! #leesjemoodblog 🙂
Heleen, al jouw posts stralen energie uit hoor!
Deze, 7 jaar geleden: Zelfanalyse 1: waarom voel ik me zo kut
http://eventbranche.blogs.com/eventbranche_weblog/2006/05/zelfanalyse_1_w.html
Wauw, heftig, en herkenbaar. De dagelijkse rompslomp en vooral de verwachtingen van mensen om je heen kunnen nogal hard binnenkomen. Vooral als je moe bent of (onbewust) in een negatieve gedachtenstroom zit.
Toevallig (nee, niet toevallig) wilde ik gisteren eigenlijk een hele post gaan schrijven over hoe ik me voel in mijn nieuwe sociale situatie. Namelijk: niet senang. Wel met een paar hele leuke nieuwe vriendinnen, maar minder met de grotere sociale wereld er omheen, van de expats. Ik kan er niet zo veel mee. Dat ligt helemaal aan mij, niet aan hen. Mijn weigering om er in te duiken is een probleem dat gewoon in mij zit.
Ik ben dat boek The Happiness Project opnieuw aan het lezen. Dat is wel heel goed, om je te realiseren waar je nu eigenlijk van geniet en waarvan niet.
Ik kan hier nog 1000 wooden over doortypen hoor! Doe ik niet.
Dat sprak me aan in het artikel van Heleen gisteren, even terugzoeken, hier: “dit maakt dat voor mij twitter een fijn medium is om in contact te zijn, te komen en te blijven met ‘de wereld’ die ik uitkies ;)”. Zo is het ook met een blog en eigenlijk met het hele leven. Voor zover je kunt, kies je je eigen wereld uit. Je kunt er negatief naar kijken of positief. Het is nogal makkelijk om er negatief naar te kijken. Als je alleen al ziet hoe we met zijn allen bovenop die foto’s van de explosies in Boston duiken. Dat is voor een stuk ook de discussie met Frank en Jeroen hier (http://eljadaae.nl/duurzame-marketing/je-klanten-serieus-nemen-dat/). Ik vind dat als je een grote marketingcampagne runt, je een verantwoordelijkheid hebt om de juiste boodschap uit te stralen, de juiste wereld te maken.
OK. Nu stop ik hoor. Weet niet of het nog te volgens is (voor mij is de cirkel opeens rond :)).
Oh deze dus, bijna precies zeven jaar geleden: Ik zit in een identiteitscrisis, sort of http://eventbranche.blogs.com/eventbranche_weblog/2006/05/ik_zit_in_een_i.html
Elja, bedankt weer hè! Ik ben nu al 2 uur verloren aan het verdwalen in m’n oude weblog, op zoek naar een blog post die ik in 2006 geschreven heb met ongeveer dezelfde mijmering. Niet gevonden trouwens. Ik zou niet weten hoe ik ‘m in Google moet zoeken. Ik ga het nu toch nog weer even proberen. Tot over 2 uurrrr…
Volgens mij moet je mijn Colt 45 even lenen en die Kabouter van je schouder schieten. KILL YOUR KABOUTER en blijf vooral schrijven…..en delen 🙂
Kill the kabouter. Wel grappig dat ik jou ben tegengekomen en nu opeens mijn kabouter zie! Dat’ie zo vaak verschijnt is vast omdat ik hem opeens ‘zie’. Laatste fase voordat ik hem voorgoed doe verdwijnen.
jouw mood-foto vind ik een fantastisch idee. hoezo niet vernieuwend?
haha! Henk Jan vond het ook wel leuk. Ik wist eigenlijk niet dat het een mood-foto was…hmmm.. Da’s wel lollig, dat jullie dan na verloop van tijd nog voor jullie gaan lezen aan de foto kunnen zien hoe de vlag erbij hangt.
Door die foto’s van jou ben ik de drempel over gegaan om mezelf meer te laten zien in video’s >> zie m’n laatste blog post met dat interview en dat telefoongesprek. En leuk dat jij dat weer vernieuwend vindt! Zo trekken we elkaar over de drempels van onze illusies en aannames en gaan we doen waar we zin in hebben. It’s all in our heads.
En dan te bedenken dat ik vandaag naar jouw blog ga om inspiratie op te doen voor hoe ik verder wil gaan met bloggen. Inderdaad, je kan je beter niet teveel afvragen en gewoon doen.
Ja! Kijk maar wat het oplevert. Excuses voor het negatief beïnvloeden van jouw blog-spiratie. 🙂
Oh, maar van negatieve beïnvloeding is geen sprake hoor.
Hee Elja, kop op!
Dank Henk, sorry voor mijn negatieve houding!!