Ik werd vandaag gebeld. Door Caro. Ze zei: ‘Ik bel even om hallo te zeggen.”. Ik snapte er even helemaal niets van. Ik kende haar niet.
Maar toen legde ze uit dat ze precies deed wat ik op deze website zeg: bellen en hallo zeggen. Want daar nodig ik mensen toe uit. Niemand doet het ooit, maar dat wist Caro niet. Ze vond het juist zo leuk, dat dat op mijn website staat. Ze nam de uitnodiging aan.
“Ik ben in de afgelopen 6 jaar denk ik maar 2 keer zo maar gebeld door mensen om gewoon even hallo te zeggen.”, zei ik. Ze kon het niet geloven. Maar het is echt zo.
De eerste keer was het Cor. (Daar heb ik over geblogd. “Mooi is het, het online leven, he Cor?” want zo gaat dat met een blog waarop je al 6 jaar lang alles vastlegt. Alles staat er op.)
Maar Cor belde niet vanwege mijn oproep. Hij belde gewoon omdat hij zich voorgenomen had om met lezers te gaan bellen. En als je op dit blog zoekt op ‘Cor’ zul je zien dat er nog heeeeeel veel momenten volgenden. Van de telefoon tot uiteindelijk heel vaak in het echt.
Ik word natuurlijk regelmatig gebeld door mensen die me vinden via dit blog, even los van opdrachtgevers. Maar dat zijn altijd mensen die op zoek zijn naar antwoorden, mensen die bellen met een specifieke reden. Studenten die een expert zoeken om te interviewen. Mensen die meer willen weten over e-learning. Mensen met vragen.
Des te leuker om gewoon gebeld te worden door Caro. Ze belde gewoon. Ze is niet zo ‘online’, zei ze, en dat is denk ik de reden. Mensen bellen niet meer zo veel.
Gelukkig Caro wel!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Dat is nog eens super leuk!
Zelf ben ik overigens helemaal geen beller, haha. Zelf met vrienden bel ik eigenlijk nooit.
De bellers op deze wereld nemen zienderogen af … 😀