Ik was aan het bloggen en twitteren met een marketingblogger, Jay Ehret (@themarketingguy). Hij had een artikel geschreven over het ‘sociale’ karakter van Twitter: The myth of social media conversation. Het gaat erover dat hijzelf en al zijn mede-twitteraars alleen maar links naar artikelen tweeten en er dus eigenlijk geen interactie is.
Leidt het tweeten van een link tot interactie?
Mensen tweeten een link (soms alleen de titel van het gelinkte artikel, zonder persoonlijk commentaar of beschrijving), anderen retweeten die. Degene wiens tweet werd geretweet stuurt wat tweets rond met daarin ‘thanks’ of ‘dank voor de RT’. That’s it. Wat is daar nu eigenlijk sociaal aan? Wat is daar nou ‘sociaal’ aan? Waar is de interactie? Waar is de verbinding (toch het doel waarmee we op Twitter zitten, toch?)?
Facebook: éénrichtingsverkeer?
Ik zie hetzelfde op mijn privé-Facebookpagina. Ik heb best veel ‘vrienden’, maar slechts een klein aantal daarvan plaatst af en toe berichten. Na twee jaar updates plaatsen, heb ik er genoeg van. Het is hartstikke leuk om te zien dat 5 vrienden op de ‘like’-knop hebben geklikt naar aanleiding van iets dat ik heb gezegd. Maar nu ik ze al een jaar niet gezien heb, doet het me niet meer zoveel. Ik wil contact. Echt contact. Weten waar ze mee bezig zijn. Wat ze denken. Hoe het met ze gaat. Ik wil geen ‘like’. Ik wil een reactie!
LinkedIn: een ‘levend’ netwerk?
LinkedIn, niet anders eigenlijk. Het lijkt genoeg om iemand aan je netwerk toe te voegen. Zo. Dáár ben ik mee verbonden. Dat is dat. Hoe sociaal is dat? Waarom zou je dat een ‘netwerk’ noemen? Ik wil weten wat mijn contacten aan het doen zijn. Wat ze lezen. Wat ze aan het doen zijn in hun werk. De ontwikkelingen die ze zien. Ik wil zien dat ze met hun vak bezig zijn. Ik wil reacties krijgen. Updates zien (meer over waar anderen hun LinkedIn status update gebruiken hier).
Wat is er zo sociaal aan sociale netwerken?
Zelf haal ik heel veel uit Twitter, althans, mijn Nederlandstalig twitteraccount, @Elja1op1. Er is continue interactie, uitwisseling van informatie en gedachten. Maar dat is niet voor iedereen zo, en zeker niet op ieder medium dat als ‘sociaal netwerk’ wordt aangeduid.
Sociale netwerken…hoe sociaal zijn die eigenlijk? Wat is ‘sociaal’ volgens jou? Is het tot stand brengen van een connectie (vriend/volger/contact worden) sociaal genoeg? Hoe komt het dat het daarbij blijft?
De prachtige foto is van Yasin Hasan. Klik op de link voor meer foto’s.
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
- In debat met jezelf - 15 januari 2025
Interessante stelling. Mijn idee: het vult en voelt goed aan, het leidt tot nieuwe contacten, tot frequentere contacten en tot het kunnen onderhouden van meer contacten. Dus in dat opzicht sociaal. Maar persoonlijker, levendiger en daarmee (meer) socialer wordt het op andere plekken, face-to-face, aan de telefoon, in de mail en ook in de chat.
Het een versterkt het ander. Zonder je tweet over dit artikel had ik hier geen persoonlijke reactie gegeven. Een e-mailtje naar je is ondertussen in de maak. En als je weer eens een keer in Nederland bent, wie weet dan ook een keer een kopje koffie doen 😉
Interessante stelling /vraag. Mijn idee: social media vult en voelt goed aan, het leidt tot nieuwe contacten, tot frequentere contacten en (het onderhouden van) meer contacten. Dus in dat opzicht sociaal. Maar persoonlijker, levendiger en daarmee echt sociaal wordt het op andere plekken: face-to-face, aan de telefoon, in de mail en ook in de chat.
Misschien ter illustratie: je tweet over dit artikel stimuleerde me om hier te reageren en ook een mailtje naar je te sturen. En dat face-to-face houden we dan gewoon nog een keer tegoed 😉
Vergeet helemaal te melden dat ik zelf heel positief ben over de Social Media juist vanwege het Sociale. Ik geniet van de uitwisseling van ideeen; tips en koetjes-en-kalfjes. Ook als netwerk werk het want ik heb er al meerdere coachingsclienten aan overgehouden en enkele serieuze plannen om met anderen workshops te gaan geven.
Verder geniet ik met volle teugen van alle reacties op mijn blogartikelen die ik via Twitter of mijn blog ontvang: zo is de lezer waar je voor schrijft niet langer een onbekende maar iemand waar je mee kunt 'schrijfpraten'.
Kortom: leve Social Media!!
Herkenbaar! Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik er heel wat over heb moeten leren. Ben ook in de kroeg niet iemand die makkelijk even een praatje maakt met onbekenden. Maar de sociale netwerken bestaan bij gratie van de interactie, van de uitwisseling. En die ontstaat vaak als je zelf ook veel brengt. Zoals Robert zegt: steek – belangeloos – energie in je netwerk en ontvang energie terug.
Ik ben in de kroeg net als op Twitter 🙂 maar toch moest ik net als jij veel tijd investeren om Twitter als medium echt te gaan begrijpen, en er zoveel uit te halen als ik nu doe. Dat je, zoals Robert zegt, de energie die je er in steekt, ook weer uit haalt.
Wat ik me afvraag: hoe zit dat dan voor bedrijven op Twitter, volgens jullie? Hoe staat het dan met dat belangeloze? Hoe kan een bedrijf energie investeren (en terug gaan krijgen)?
Goede blogpost Elja.
Het meeste verbaas ik me eigenlijk over vele 'gebruikers' op LinkedIn. Hoe vaak je daar wel niet een standaard uitnodiging krijgt 'I would like to add you to my network'. Of dat je geen reactie krijgt als je iemand zelf uit hebt genodigd. Beide een kleine moeite om even iets persoonlijks te schrijven lijkt me?
Gelukkig geldt voor alle sociale netwerken dat het heel erg af hangt van het netwerk wat je zelf hebt, je groepen en je persoonlijke activiteit. Steek energie in je netwerk en ontvang energie terug. (PS. net zoals in de offline wereld heb je daarbij snel genoeg in de gaten van wie je niks terug ontvangt)
hmm, heeft deze meneer het überhaupt wel een beetje begrepen? ken je het verhaal van die twitteraar die met autopech aan de kant van de weg stond, oproep deed op twitter en van de weg gehaald werd door iemand die het las op twitter?
of dat ik meerdere malen via twitter aan werkopdrachten gekomen ben? door vragen, doorverwijzingen en daarom juist gesprekken? tweetups? waarom zijn die spontane meetings er dan?
waarom koppelt de ene twitteraar de ander weer zodat er samenwerkingsverbanden ontstaan?
nee, allemaal eenrichtingsverkeer … *kuch*
Haha – inderdaad. Hij heeft ingezien dat het zo niet echt werkt. Maar hij is niet de enige. In mijn Amerikaanse tweet stream bestaat 90% uit tweets met links. That’s it. Saaaiiii. Er is echt een wereld van verschil met Nederlandse twitteren. Weet niet hoe dat komt. Cultuurverschil?
Op Twitter meldde je dat je dit artikel snel had kunnnen schrijven dankzij een ingeving. Dit bewijst maar weer dat spontaan schrijven over dingen die je (emotioneel) bezighouden tot een goed artikel kan leiden!
Ik ben het met je eens dat het pas sociaal wordt als er interactie is en als je met anderen deelt wat je bezighoudt (niet te verwarren met wat je a.h doen bent).
Op Twitter zei ik net dat Social Media ook afgekort kunnen worden tot SoMe: it's so me (terwijl het eigenlijk juist om de ander en/of om de interactie met de ander moet gaan).
Dank Marlies, voor je reactie. Wat ik prachtig vind, is hoe je zegt dat het gaat om wat je bezig houdt, niet om wat je aan het doen bent. Delen wat je aan het doen bent is leuk, maar als je niets anders mededeelt wordt het eigenlijk weer nietszeggend…