Fijn Pasen, iedereen, mochten jullie dit vandaag nog lezen. Hopelijk hebben jullie deze dag doorgebracht met lekker eten, familie, vrienden, of waar je dan ook maar aan hecht.
Wij hebben met zijn vijfjes fijn paasontbeten, en ‘savonds met vrienden lekker gegeten. Het is hier heel mooi weer, dus we hebben de hele avond buiten gezeten en gegeten (ongelofelijk!). Het was erg gezellig en het eten (BBQ!) was ook heerlijk. Iedereen had iets meegenomen, meerdere mensen hebben de BBQ bemand, beetje eten, beetje drinken, kinderen die rondrennen, heerlijk.
Andere culturen, andere gewoontes
Het is, heb ik ontdekt, in veel culturen heel normaal om samen het eten te organiseren. Om als je wordt uitgenodigd voor een feestje tegen de gastvrouw/-heer te zeggen: “Wat kan ik meenemen?”.
Het is ook heel normaal, onder expats althans, om te vragen of het OK is dat je je moeder/ouders/zus/logees meebrengt. Je moet wel: als je alle feestjes en etentjes aan je voorbij laat gaan omdat je gasten hebt, wordt het heel lastig om een leven op te bouwen. Dus dat is heel normaal en helemaal OK. Dus behalve onze vrienden waren er ook de zus en zwager van een vriendin en hun kinderen, en de ouders van een andere vriendin.
Ik zei net tegen een vriend dat het in Nederland niet echt gebruikelijk is om eten mee te nemen als je naar een feestje van iemand anders gaat. En dat mensen je raar aan zouden staan te kijken als je zou zeggen, “leuk, wat kan ik meenemen?”. Toch? Ik geloof althans niet dat ik dat deed, toen ik nog in Nederland woonde. En waar ik niet over zou peinzen is om te vragen of het goed was dat ik mijn vrienden/familie mee zou nemen die toevallig bij me logeerden.
De leukste gewoontes neem je mee
Laatst kregen we van onze (Turkse) buren een bord vol heerlijke cake. Opgegeten natuurlijk en het mooie bordje weer teruggebracht een paar dagen later. Pas deze week kwamen we erachter dat het hier gebruikelijk is om het bordje dan terug te brengen met iets lekker erop. Dat is eigenlijk heel logisch, en heel leuk! Maar nooit in ons opgekomen.
In Amerika kookte ik wel eens een extra grote pan met iets, soep of zo, en dan gaf ik ook wat bakken soep aan vrienden. Toen mijn jongste zoontje net geboren was, kwamen onze vrienden allemaal langs om eten te brengen. Lasagne die zo in de oven kon. Een soep waarvan ze wisten dat we die lekker vonden. Koekjes en muffins om aan het kraambezoek te geven. Van alles. Dat is de gewoonte. Lekkere dingen langsbrengen de eerste week zodat de nieuwbakken ouders zich niet druk hoeven te maken over het eten.
Ben je dan nog Nederlands (genoeg)?
As je in het buitenland woont pik je allerlei gewoontes op die je leven leuker en warmer en voller maken. De dingen die je fijn vindt aan je eigen cultuur, houd je vast en vergroot je zelfs (sinds ik in de VS woon eet ik zo vaak mogelijk drop en bitterballen). En dingen die je leven mooier maken, die voeg je toe.
Soms vraag ik me af hoe dat zal zijn als ik weer naar Nederland verhuis. Of ik nog wel zal kunnen wennen. Ik voel me nu al zo’n ontzettende toerist, als ik er een paar dagen ben…
Meer lezen over expat zijn?
Dit zijn de meest gelezen (volgens lezers) of mooiste (volgens mij) artikelen:
- De 10 dingen die ik leerde van 8 jaar expat zijn
- De expat blues
- Elja’s plan voor internationale verhuizingen: een praktische gids
- Je kunt meer aan dan je denkt: waarom expat zijn je sterker maakt
- Wat je niet kunt veranderen: over cultuurschok
- De slechte expat: over expatvriendschappen
- Uit het dagelijks leven van een expat (voor Nicoline): opnieuw beginnen in een vreemd land
- Die eerste weken als expat: over de leuke en minder leuke kanten van starten
- Expatvrouwen: over de krachtigste vrouwen die ik ken
- Waarom het als expat moeilijk is om terug te keren naar huis: over repat zijn en heimwee
Hier vind je alle artikelen op dit blog over expat (vrouw) zijn.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Herken je verhaal inderdaad uit onze expat tijd in Amerika maar.. wat let je om die goede gewoontes te vernederlandsen… Breng eten naar buurvrouw wiens moeder overleden is en kook voor kennis die ziek is. Mensen zijn verrast maar wel heel blij!
hmmm, misschien is mijn wijk of mijn vrienden groep een uitzondering? Ik deel regelmatig eten uit en neem altijd eten mee op kraamvisite (of breng het alleen langs in week 1 of 2 en ga later nog eens op visite, met eten!). En ook neem ik wel eens mijn schoonmoeder mee naar feestjes… Of misschien zijn we als half Nederlands half Brits gezin, waarin de helft allochtoon is niet voldoende Nederlands meer…. In elk geval, ik ga er mee door, want ik ben het met je eens dat het heel fijn is om samen te delen in eten en samen te eten en hoe meer mensen hoe meer vreugd! Fijn na-pasen!
Ook in NL wonen inmiddels voldoende mensen die er heel andere gewoontes op na houden dan de traditionele waarmee ik ben opgegroeid. En dat kan wanneer het in de integratie-mixer gaat best nog wel eens iets moois opleveren. Hoop ik.
Wat een mooie gewoontes! Wat als je dit (met uitleg) doorvoert in NL bij vrienden die ervoor open staan? Zelf doen in de hoop dat anderen het oppikken. Ik ben geen expat, dus geen idee of het werkt 😉