Nou, als ik dan toch maar 15 minuten mag bloggen dan kan ik net zo goed een soort wrap-up van gedachten maken. Why not. Je weet nooit, misschien zit er nog iets herkenbaars tussen ook.
Gedachte 1: de ironie van social Facebook
Het huwelijk van een vriendin van mij, die in een ander land woont dan ik en die ik al jaren niet gezien heb, loopt op de klippen. Dat weet ik, omdat we Facebookvrienden zijn.
Al heel lang zag je, als vriend-op-afstand, dingen veranderen. Soms was het meer het ontbreken van iets, dan dat er iets expliciet werd gezegd. Ik heb het eerder meegemaakt bij iemand die ik via-via kende en waarmee ik bevriend ben op Facebook. Een vreemde gewaarwording. En een soort hulpeloze gewaarwording.
Vroeger zou je je niet bewust zijn van wat er met oud-vrienden/kennissen gebeurde, tenzij vrienden het je zouden vertellen.
De ironie van Facebook is dat het zo sociaal is, dat je ook van je kennissen (mits je daarmee verbonden bent op Facebook) alle problemen meekrijgt. Alleen dan vaak heel indirect. Terwijl je anderzijds veel te veel dingen juist niet meekrijgt.
Ik weet het niet. Het is een vreemd fenomeen, die digitalisering van sociale relaties.
Gedachte 2: thuis
Wat is thuis? Ik ben een boek van Geert Mak aan het lezen, “Zonder John”. Het verwoordt prachtig wat ik zelf heb waargenomen als buitenlander onder de Amerikanen, drie jaar lang. Hoe ik het zelf voel en zie, de VS. Hij schrijft met liefde en respect, blijft zich verwonderen maar heeft ook een kritische, buitenstaanders-blik.
Een van de dingen waar hij aan refereert is het concept van ’thuis’. Hoe dat in de VS te maken heeft met fysieke zaken, meer dan elders. En hoe er een ideaal is. De porch en de white picket fence.
Wij woonden in zo’n prachtig houten huis met een porch en een hek en een tuin en racoons en eekhoorns en bomen en een schommelbank. En cardinals (van die rood-zwarte vogels, althans het mannetje, met zo’n kuif) en cicada’s in de zomer.
Ik mis het vreselijk.
Maar ik mis niet zozeer het huis (en de tuin en de wildlife). Maar het geheel. De lifestyle, en hoe die zijn weerslag vond in mijn buurt. Of misschien was het andersom?
Een buurt bestaat uit buren, vrienden in de buurt, winkels in de buurt, een koffieshop in de buurt, de scholen in de buurt. De straten in de buurt. De sfeer. De bomen (die waren er zo groot, hoog, prachtig). Alles.
Ik weet niet of het door die idyllische buurt komt dat we voor altijd veranderd zijn. Of het door het huis kwam. Door onze vrienden. We leefden met en onder de Amerikanen en voelden ons er thuis. We wisten dat het tijdelijk was maar het voelde als thuis.
Minder dan ’thuis’ is niet langer voldoende of genoeg.
Gedachte 3: het einde van de zomer
Morgen begint de school van mijn oudste weer. En de week daarna gaat mijn jongste voor het eerst naar de peuterschool, mee met zijn grote broer.
Het is alsof de zomer veel grotere veranderingen inluidt dan anders. Hoewel het tot vorige week prachtig weer was hier in Istanbul, hebben we gisteren de eerste regenbui in weken gehad en is het bijna te koud voor zwembroeken.
In de VS werd de ‘first day of school’ uitbundig gevierd. Op die maandagochtend liepen er vele, vele ouders met kinderen door onze buurt op weg naar school. Een feestelijk moment. In mijn Facebook timeline verscheen vorige week maandag dan ook foto na foto na foto van de kinderen van vrienden met hun lunch box en back pack klaar voor die eerste dag.
Dit weekend is geloof ik Labor Day in de VS, traditioneel het einde van de zomer. De openbare buitenzwembaden gaan weer dicht. School begint weer. Dat soort dingen. Het startschot voor de herfst en de winter met hun feestdagen. Halloween. Thanksgiving. Kerstmis.
Het is wel een goede gewoonte, vind ik, om zo’n eerste dag te vieren als iets leuks. Om naar het nieuwe schooljaar uit te kijken als iets leuks vol leuke dingen en nieuwe dingen en nieuwe vrienden en nieuwe kansen.
Ik ga morgen ook een foto maken van J in zijn first day of school kleren en die traditie in stand houden. Niet alleen voor hem, maar ook voor mezelf.
Op naar een nieuw jaar.
Op naar een nieuw jaar!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
expat zijn is denk ik ook je eigen tradities maken.
Contronterende blog en dat in vijftien minuten…
en aangezien ik m in minder dan die tijd gelezen heb, lees ik m straks nog eens rustig door om het waarom te ontdekken (van waar ie me raakt)
Groet en dank
of andersom
Zo is het precies! Ik heb dat met Zweden waar vandaan ik gisteren weer thuis kwam (mijn ‘andere land’). Daar zijn de scholen weer begonnen, wordt er niet meer dagelijks in zee gezwommen, rijden de schoolbussen weer.
En hier in Nederland is het opeens vroeg donker, is de tuin totaal uit z’n voegen geschoten en heb ik mijn houtkacheltje weer aan! Het voelt als thuis en het is thuis, samen met mijn buurt, winkels en vrienden. Maar dat was Zweden ook!
Weet inmiddels dat ik altijd (een lichte vorm van) heimwee heb, altijd.
Maar wat is het mooi om twee plekken als thúis te mogen ervaren!