Ik zat net als menig ander aan Twitter gekluisterd gisteravond, vanuit het café waar ik was. Ik bleef maar refreshen.
Het was een stap terug in de tijd, omdat ik zo ook zat rondom de Gezi-protesten. Alleen was het toen mijn eigen stad en veiligheid en was de vijand de overheid, zo bleek.
Het mooie en het vreselijkste aan Twitter was ook gisteravond weer, net als destijds, overduidelijk.
Het mooie is dat je nieuws kunt krijgen voordat de grote kanalen dit brengen. Dat er (burger) journalisten ter plekke zijn die je zelf kunt volgen om te direct te weten wat zij zien en horen.
Mijn metgezellen, allemaal geen twitteraars, bleven de ‘live blog’ pagina’s van organisaties als de NOS proberen te laden. Zonder effect. En zonder informatie. Terwijl mijn timeline doorlopend (weliswaar niet-geverifieerd) nieuws bracht.
Ik zag net als toen dat Twitter hulp kan bieden en een manier is om snel informatie te verspreiden die mensen het leven kan redden.
For anyone in Paris, or who knows anyone stranded/looking for shelter, locals are using the hashtag #PorteOuverte offering help. #Paris
— Jason (@Jaserar) November 13, 2015
Dat er zoveel medeleven is.
Dat anderen je de weg kunnen wijzen naar de juiste bronnen. Dat er mensen zijn je al heel lang volgt die je verbazen (of juist niet) met hun slimme, goede, doordachte, meevoelende, mooie tweets over de situatie.
Maar de andere kant was er ook.
Dat mensen informatie retweeten zonder idee of het waar is.
[#rumors] Do not retweet unconfirmed information. For official updates follow @PNationale @Place_Beauvau @prefpolice
— Police Nationale (@PNationale) November 13, 2015
Dat iedereen een mening heeft en die graag tweet of retweet. Met hashtag.
Er kwam een heleboel rotzooi mijn timeline in. Ik heb nog nooit zoveel mensen ontvolgd op Twitter als gisteravond in een paar uur, geloof ik.
Maar wat me vooral opviel is hoe mensen het niet kunnen laten om een dergelijke gebeurtenis te betrekken op zichzelf in plaats van die gebeurtenis over de ander te laten gaan.
Hoe ongelofelijk veel mensen zo’n moment op zo’n medium gebruiken om hun eigen punt te maken.
Bijvoorbeeld Sacca, een invloedrijke investeerder van Twitter greep zijn kans om te bewijzen dat Twitter zo ongelofelijk handig was. De tweet is inmiddels verwijderd.
@marksolon I agree and deleted that Tweet. Sorry.
— Chris Sacca (@sacca) November 14, 2015
Er stond iets in de trant van dat de kracht van Twitter Moments, een verzameling van door Twitter gecureerde tweets, zo geweldig was op momenten als deze (ik heb even doorgeklikt, maar dat ‘Moment’ stelde erg weinig voor. Het kon wat informatie absoluut niet op tegen mijn eigen timeline vol journalisten en betrokkenen).
Maar Sacca was lang niet de enige. Of het nou ging om vluchtelingen, zwarte piet of periscope, er waren heel wat mensen bezig om hun punt te maken met een vreselijke gebeurtenis als achtergrond.
Het is net de echte wereld, Twitter. Met echte mensen. Met saamhorigheid en individualisme. Opportunisme en onnadenkendheid en emotie en intelligentie.
In liefde en in oorlog.
PS Ik kwam – uiteraard via Twitter – dit artikel tegen over praten met je kinderen over dit soort dingen. Kan altijd van pas komen.
- Vroeger - 14 januari 2025
- Bergen werk - 13 januari 2025
- Radertje - 12 januari 2025
goed om te lezen Elja, en al teruglezned merk ik dat ook ik het mezelf hebben. met Gezi zat ik ook aan Twitter gekluisterd, vond het om de door jou genoemde redenen onmisbaar,
Eergisteravond lag ik te slapen toen de aanslagen in Parijs en de verslaggeving zich ontvouwde – ik had terugkijkend precies de TV uitgezet voor de eerste nieuws onderbrekingen kwamen en was in slaap gevallen –
Nu ben ik om een aantal verschillende redenen op dit moment sowieso sowieso niet zo vaak of bijna niet op Twitter te vinden, maar ik vind het nog steeds de beste radar bij calamiteiten, die zoals jij ook angeeft wel je eigen common sense verlangt om er bij te houden.
Eenmaal wakker geworden door berichtjes op mijn telefoon en terwijl een en ander tot me doordrong koos ik er nu bewust voor om Twitter dicht te laten wetende hoe ongelofelijk het onder mijn huid zou gaan kruipen, zo dicht op dat verschrikkelijke nieuws te zitten.
Heel heel veel dingen kunnen/mogen wijken in mijn optiek in ieder geval, voor nieuws/wakker blijven, behalve kleine babies en mensen die zorg nodig hebben, kortom afhankelijk zijn en waar dingen voor geregeld moeten worden. en ik heb met die laatste te maken, dus uit zelfbescherming en kunnen blijven funktioneren, heb ik het een soort van gedoseerd gehouden bij de Facebook updates van vrienden, online newsupdates en de TV. Ik voelde me daardoor wel haast een deserteur, ook een hele rare gewaarwording.
En ja, het is gewoon de echte wereld, Twitter, Facebook, Social Media in general, alleen kiezen we zelf wie we binnen laten of ook soms weer buitensluiten,
Dank weer voor je overpeinzingen! Ze helpen mij refelcteren op de mijne 😉
🙂 je moet jezelf in bescherming nemen, dat vind ik ook.
Het maken van je punt middels zo’n gebeurtenis, ik blijf mij er over verbazen. Mooie beschreven Elja
Thanks Eelco!