Ik blog voor mezelf, zeg ik altijd.
Ik ben er vrij fel in. Het wordt me dan ook regelmatig tegengeworpen als ik uitleg waarom je aan je doelgroep moet denken. Want ik denk niet aan mijn doelgroep, is het idee dan. Omdat ik voor mezelf blog.
En dat ik het voor mezelf doe, klopt.
Maar het hoeft elkaar niet tegen te spreken.
Eigenlijk is het heel simpel.
Ik blog voor mezelf maar ik denk aan jou.
Ik had het zelf niet zo helder voor ogen, geef ik toe. Ik wist alleen, in antwoord op de vraag hoe ik dagelijks bloggen volhoud, dat ik het voor mezelf doe.
Maar vandaag wist ik het opeens. Ik blog voor mezelf, maar ik denk aan jou.
Dat ik het wist, kwam omdat we het tijdens een training die ik gaf hadden over het effect van bloggen en van nieuwsbrieven. De vraag was wat ik dan deed in mijn nieuwsbrief waardoor mensen me terugmailen, want dat gebeurt. Dat maakt het zo leuk.
En wat bloggers dan eigenlijk doen, om respons te krijgen (ik verwijs altijd naar het blog van Lisanne, waar zo veel comments op komen).
Omdat het persoonlijk is, zei ik. Omdat mensen zich verbonden voelen met de blogger.
En, zei ik, het andere is: ik praat in mijn nieuwsbrief en op mijn blog wel tegen mijn lezer, natuurlijk.
Aha, zag ik hen denken.
Aha, dacht ik zelf.
Ik blog voor mezelf. Maar ik denk aan jou, de lezer.
De activiteit, het bloggen, dat doe ik voor mezelf. Ik moet er plezier in hebben, anders gaat het niet. Intrinsieke motivatie.
Maar terwijl ik schrijf, denk ik aan jou. Ik praat tegen jou, in mijn hoofd.
Ik schrijf wat ik kwijt wil maar ook wat ik denk dat jij wil lezen. Ik schrijf datgene waarvan ik denk dat jij er ook iets aan hebt.
Als ik blog, denk ik aan jou.
Zo simpel is het.
Best een goede formule… 🙂
- Creëren is schrappen - 2 januari 2025
- Versla de oud & nieuw-blues - 31 december 2024
- Afscheid van een digitaal verleden - 30 december 2024
Geef een reactie