Soms weet ik niet of het een cultuurverschil is of een echt verschil als ik er een andere mening op nahoud dan een groep Amerikanen. Of het een verschil is in hoe we naar de dingen kijken of alleen een verschil in hoe we proberen onszelf te verkopen (of niet) door op een bepaalde semi-belangrijke manier over zaken te praten. Laat staan dat ik weet of ik nou gelijk heb, of die anderen.
Vandaag zat ik op SOBcon, de conferentie in Chicago waar ik ben, te praten met drie mensen en het gesprek kwam op bedrijfsstrategie.
Een van de drie was was voor een vriend op zoek naar een consultant die het bedrijf van de vriend kon helpen om een stap te maken in een transitie van een oude-wereld-bedrijf naar een nieuwe-wereld-bedrijf. Vooral organisatorisch, want wat voor raad van commissarissen had je bijvoorbeeld nodig, en hoe moest je organisatiestructuur er dan uit zien, in de nieuwe wereld? Controle over hun bedrijf in de nieuwe wereld, zochten ze, via de inrichting van de organisatie.
De ander was een ondernemer. Hij wilde controle over zijn bedrijf, over alle aspecten. Alles moest hij onder controle krijgen en hij dacht dat dat met name kon door strategie, door planning. Hij vertelde over hoeveel er moet gebeuren, over hoeveel je moet plannen en hoe je dan vervolgens die planning probeert waar te maken.
De management consultant legt bedrijven uit hoe ze controle kunnen krijgen over hun bedrijfsvoering en hun markt etc..
Ik kon er niet precies uit wijs worden maar ik was het niet eens met ze. Alleen wist ik niet waarom niet. En toen ik het probeerde uit te leggen, begrepen ze me niet .
Ik geloof wel in strategie maar ik geloof niet in Strategie. Ik geloof dat de wereld snel verandert. Ik geloof dat je dingen moet proberen om te zien hoe ze uit gaan pakken. Ik geloof dat veel van wat bedrijven doen of moeten doen, vandaag de dag, unchartered territory is, onontdekt gebied. Ik geloof in organisch groeien. Stukje voor stukje.
Ik geloof daarnaast dat controle een illusie is.
Chris Brogan, iemand die ik bewonder, zei (ik zat bij hem aan tafel! Yay! En bij Steve Farber, nog iemand die ik bewonder!) dat hij nog maar naar 1 cijfer kijkt om zijn bedrijf te sturen en te evalueren en controle te krijgen en te houden: het aantal nieuwsbriefabonnees. Hoeveel viewers, time on site, volgers op Twitter, het maakt hem niet meer uit. Het is zijn emaillijst die hem zijn geld oplevert. Het is dat cijfer dat hem vertelt hoe het gaat met zijn bedrijf.
Ik weet het niet hoor. Wat is controle? Is het realistisch? En als het bestaat, hoe krijg je het? En als het niet bestaat, wat betekent dat dan voor je bedrijf? Wat is de rol van strategie en planning?
[Je ziet, het is een succesvolle conferentie voor mij, want zoals altijd op SOBcon zet vrijwel iedere interactie me aan het denken. Zoals Becky McCray zei aan het begin van de conferentie toen ze het had over hoe je het meeste uit deze conferentie kunt halen: “Maybe there is someone here that will ask a question that will kick-off a whole new line of thinking for you.” En dat is precies wat ik hier meemaak.]
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
ik herken dat.. het gevoel hebben dat je iets anders ziet, en het niet kunnen uitleggen, dat het lijkt of anderen op een heel ander gebied zitten te praten..
tenminste ik denk dat ik her herken.
en ik denk ook dat je gelijk hebt met die controle en die groei
Ook ik geloof dat controle een illusie is. Hoe meer wij ons best doen, hoe slechter ons zicht wordt. Tot dat we uiteindelijk blind worden en helemaal niet meer zien waar het om gaat. Cijfers moeten ondersteunend zijn, niet leidend.
De vraag naar controle vloeit ergens uit voort. (Tip: Golden Circle) Ik zeg daarom ook nooit dat ik controle over mijn leven heb, maar grip.
Mooi gezegd Rik, ‘grip’! Wat is Golden Circle? Een boek?