Ik was vandaag naar het circus.
Het moet gezegd worden: Circus Renz krijgt het voor elkaar om ook zonder kamelen, olifanten en tijgers een prachtige, intieme voorstelling neer te zetten waar je geniet van echt circustalent.
Het is wat mensen trekt aan het circus: de magie. De lichten, de glitter, de stunts, de kunst. De skills van al die acrobaten, trainers en grappenmakers.
Maar mij trekt stiekem niet de magie, maar juist de achterkant.
De zwaarte. De tegenstelling tussen de glamour en de niet-zo-glamoureuze-werkelijkheid.
De dikke lagen make-up die van dichtbij iets triestigs hebben. De wandeling langs de woonwagens achter de tent.
Ik geloof in het geloof in de magie. In de liefde voor het soort leven. In het team work, het oefenen.
Het leven áchter de magie.
Ik wist eigenlijk niet, dat dat me zo trok.
Dat realiseer ik me alleen omdat een fotograaf die ik bewonder, al vanaf hele jonge leeftijd foto’s maakt van het circus. Hier zie je er een.
Maar als ik aan circus denk, denk ik aan zijn eerste serie circusfoto’s. Hij maakte ze toen hij 12 was. Zijn favoriet daaruit zie je hier.
Ooit wil ik doen wat Thatcher deed. Een serie foto’s maken die dat laat zien:
De achterkant van de magie.
- Creëren is schrappen - 2 januari 2025
- Versla de oud & nieuw-blues - 31 december 2024
- Afscheid van een digitaal verleden - 30 december 2024
Dierentuinen en Circussen :-)) mooie liefdes!
:))
Prachtige foto’s. Ik vond het vroeger geweldig om voor of na de voorstelling over het circusterrein te struinen. Dat was veel mooier dan de voorstelling zelf.
Ja dat kan ik helemaal begrijpen!
Mooi stukje en léuk, de foto’s van Thatcher.
Zelf ben ik al tientallen jaren, soms actief en dan weer jaren niet, op zoek naar een film die ik als kind met mijn vader zag over een circus familie, compleet achterkant vd magie, die me tien zo aangreep dat ik er maanden onderste boven van was.
Ken je de serie Carnivale, over een ouderwets reizend circus? Mogelijk vind je die mooi.Best wel n beetje ‘donker’ maar een van de meest intrigerende series die ik ooit zag.
Nee ken ik niet! Klinkt mooi…
Was dat misschien geen film maar een tv serie over die circus familie? Ik herinner me van vroeger ‘Salto Mortale’ => http://nl.wikipedia.org/wiki/Salto_Mortale_(televisieserie)
Carnivale is trouwens ook helemaal te gek, maar inderdaad, erg donker en dreigend.
Ook de zwart-wit film ‘Freaks’ uit 1932 is de moeite van het bekijken waard => http://nl.wikipedia.org/wiki/Freaks
Peter, ik ga het acuut nakijken, sowieso zegt de titel me wel wat. het kan zijn dat ik het gevoel vn intensiteit na de West Side Story wat ik ook had, verwissel met dat van de serie. In mijn kinderheriinering kwam ik ontdaan de bioskoop uit met mijn vader en denkelijk ook mijn moeder. maar Salto Mortale rings a lot of bells. Dank je wel! Enne, ik laat het weten. Het ging over trapeze werk inderdaad, en liefde en verraad 😉
En mogelijk haak je inderdaad af Elja, bij Carnivale, al is het zeker de moeite waard om te kijken of je the dark side ’trekt’.Waanzinnig faascinerende film/serie vond ik het, iedere week wachtend op de volgende aflevering – één van de laatste series die , in mijn beleving, nog niet online te zien waren
Ik houd niet zo heel erg van andermans weergave van de dark side geef ik toe, behalve in foto’s als ik er mijn eigen invulling aan kan geven. Of zo. Dan is het veiliger? Niet zo overweldigend.
De achterkant van de magie…. oei I like that!
Haha ik ook! Vond hem zelf ook wel mooi gevonden 🙂 Eerst had ik ‘onderkant van de magie’ maar deze paste beter!
veel beter! ‘k Ben er zelfs jaloers op. Of plaatsvervangend trots. En daar doe ik eigenlijk niet aan. Trots zijn. 😉
Nou joh! Wel zijn hoor!!
Mooie overpeinzingen en mooie foto’s.
Een beetje verkapte Sharing is Caring, deze blogpost
Ja he? Eigenlijk zijn heel veel blog posts (van jou en mij) ‘sharing is caring’, merk ik.