Ik was even cadeautjes kopen net, in de mega-luxe mall vlakbij ons huis.
Mega slaat zowel op omvang en op het niveau luxe: je weet niet wat je ziet. Noem een duur merk en het heeft er een winkel. En daaronder drie verdiepingen ‘gewone’ winkels met Westerse prijsniveaus.
Er is doorgaans geen kip te bekken en dat klopt aardig met het beeld van al die luxe shopping malls in Istanbul: die hebben het heel, heel moeilijk. Er zijn er heel veel van (deze, waar ik was, is nog maar net open en de grootste in Istanbul is ook nog maar net geopend) maar er komen te weinig mensen.
Veel winkeliers betalen de huur naar het schijnt ook nog eens in euro’s. Dus tel maar uit je winst verlies.
Het is daarom des te opvallender dat er zo weinig aandacht wordt besteed aan verkooptechnieken.
Ik ben in een uur in zo’n 10 winkels geweest, op zoek naar een cadeautje dat ik in mijn hoofd had. En in NIET EEN van die winkels ben ik aangesproken door personeel.
Ik was toch vrij duidelijk op zoek naar iets, volgens mij. Ik denk echt dat je het makkelijk aan me kon zien.
Maar niemand vroeg me iets. Niemand heette me welkom. Niemand groette me zelfs.
Gek, he.
Ik weet wel dat er heel veel dingen zijn die je doet als ondernemer en die niet altijd direct omzet op lijken te leveren. Je doet ze in het vertrouwen dat ze op de langere termijn effect hebben. Dat je klanten het waarderen en terug zullen komen.
Zo gebeurt het mij met mijn contentmarketing en met ons serviceniveau. Ik blijf het rustig doorzetten. Je moet het vertrouwen hebben in het lange termijn effect. En hetzelfde geldt voor veel social media kanalen. Er bestaan geen snelle oplossingen, wat mensen je ook wijs proberen te maken met hun succesverhalen.
Volgens mij is het zo ook met investeren in je personeel. Want wat kun je je onderscheiden in zo’n mall, als je goed personeel hebt! Je zou vrijwel de enige zijn.
Ik blijf het verbazend vinden…die missende meet & greets….
- Creëren is schrappen - 2 januari 2025
- Versla de oud & nieuw-blues - 31 december 2024
- Afscheid van een digitaal verleden - 30 december 2024
ik had laatst een afspraak gemaakt op een terras, om half 10 ’s ochtends. Ik was 1o minuten te vroeg voor de afspraak.
Ze waren de tafels en stoelen nog neer aan het zetten. Ik vroeg of ik al aan een tafeltje mocht zitten. Ik had het helemaal niet erg gevonden om nog even te wachten met bestellen. Antwoord: “Meneer, we gaan om 9.30 pas open”
Hoe makkelijk was het geweest om te zeggen: “Natuurlijk! ga zitten, kan ik vast koffie brengen? ” (Ze waren met zijn drieën bezig), en zelfs zonder die koffie was ik vast lekker gaan zitten.
Nu ben ik dus op het terras er naast gaan zitten, en daar gebleven, ook toen mijn afspraak kwam.
Het stomme is, als je de eigenaar bent van zo’n tent zou je daar dus van balen. Maar ja. Als eigenaar ben je er vaak niet bij he?