Ik geloof – denk ik – misschien – een beetje – dat ik een blogdipje heb. Een beetje. Dat komt dan waarschijnlijk doordat ik zo hard bezig ben met de promotie rondom mijn boek, moet ik nog een website voor maken ook (o jee) en de lancering van Frankwatching Webinars, wat juridisch gedoe hier in Turkije, etc.etc.
Ik ben niet zo’n bikkel als *sommige mensen die ik ken* die maar zo intensief door kunnen werken en zo veel uren zonder het te merken. Ik ben dan gewoon heel moe. Blij en excited en vol mentale energie maar ook gewoon moe. Gisteren lag ik al bijna te slapen toen ik bedacht dat ik nog moest bloggen! Vandaar het onsamenhangende verhaal. 🙂
Ik heb zo’n momentje dat ik twijfel of ik nog wel iets te melden heb! Over marketing. Of over social media.
Omdat ik moe ben dus denk ik. Want er is altijd wel iets te melden, toch? En ik krijg iedere dag, echt iedere dag, leuke reacties. Dus ik bedoel ook niet dat ik ga stoppen hoor, met bloggen.
En voordat iemand het zegt, ik weet wel dat ik niet iedere dag HOEF te bloggen, maar ik WIL iedere dag bloggen. Het heeft me zo veel gebracht, zowel in de externe wereld als in mezelf. Daar ga ik niet zo maar mee stoppen. Dussss.
Tot zo ver. Klets, klets, klets. Blog, blog, blog.
🙂
——-
Update.
Nu ik er zo over nadenk is dit gewoon een normaal blogproces. En een gaaf proces. Je dwingt jezelf door te bloggen en je gaat dingen delen die je nooit had verwacht te zullen willen delen! Het enige is dat ik, omdat de kans bestaat dat dit gelezen wordt, het gevoel heb dat ik aan bepaalde criteria moet voldoen. En daar valt een beetje tegen jullie aankletsen niet onder.
Foto: Tambako the jaguar
- Creëren is schrappen - 2 januari 2025
- Versla de oud & nieuw-blues - 31 december 2024
- Afscheid van een digitaal verleden - 30 december 2024
herkenning én verschil… ik ben even van mijn drive padje af… voelde de drive echt zeker twee jaar en na/vanaf slijnmbeurtsontsteking ommekeer. Mooie bezinning… ik ben nieuwsgierig naar mij en ook naar jouw vervolgen – én leuk om jou te lezen 😉
Juist het tegen ons aankletsen waardeer ik. Het toont een beetje van je echte zelf en dat is leuk 🙂
Dat is het lastige en het mooie van elke dag bloggen. Je kunt het niet even omzeilen.
Of het een normaal blogproces is, dat weet ik niet, maar ik vind het in ieder geval fascinerend om te volgen. Ik denk dat je gelijk hebt dat je ‘noodgedwongen’ dingen gaat delen die je vooraf nooit verwacht had te zullen delen. Daarom denk ik dat het ‘gewoon een beetje tegen ons aankletsen’ daar juist ook bij hoort.
Ik denk ook dat het een onderdeel is van een proces, en dat veelbloggen ook fases kent van ontwikkeling. Maar vandaag las ik jouw blog en toen dacht ik: ik ga het toch anders doen. Ik word zelf een beetje gek van dat doelloze geklets. Het enige dat er voor nodig is om het te veranderen, is een mindsetswitch. Ipv: ik blog en ik zie wel, gewoon weer opletten op de wereld om me heen, en denken “hee…hier kan ik over bloggen”. Ik ben het de afgelopen maanden kwijt geraakt. Maar volgens mij begint het terug te komen.
Het zal ook wel komen doordat je misschien nu weer in staat bent om die mindsetswitch te kunnen maken. De afgelopen maanden waren natuurlijk erg zwaar voor je (voor jullie allemaal).
Mooi dat het begint terug te komen 🙂
voor je lezers valt dat er wel onder. in ieder geval eentje.
(maar ik herken het wel;-)
Ik heb het bij jou nog niet gemerkt, dat je zo doelloos kletst als ik!