Ik lees wel eens iets over de worsteling van kunstenaars, schrijver in het bijzonder. Ik herinner me ook films waarin met name de worsteling van schrijvers me bij is gebleven (is dat in Love Actually, dat die schrijver ergens in Portugal gaat zitten om te schrijven en dan verliefd wordt op het meisje dat zijn huishouden helpt runnen?).
Komt natuurlijk omdat ik al van kleins af aan schrijfster heb willen worden.
Ik volg dan ook met interesse het prachtige blog Brain Pickings (link gaat naar hun fanpagina op Facebook), waar regelmatig quotes voorbij komen van beroemde schrijvers over hoe zij dat creatieve proces ervaren. Zoals dit artikel, over de aanpak van bekende schrijvers.
En recentelijk begon ik in Do The Work. En las ik dit prachtige artikel over de kracht van creativiteit (waardoor ik tot tranen bewogen was!), en wat die creativiteit in de weg staat.
Allemaal zijn ze het eens: vroeger of later moet je de strijd aan met The Beast. De angst. Dat het niet goed genoeg is, dat je dit beter niet aan de wereld kan laten zien, dat je afgewezen zult worden.
Ik heb hem gezien hoor, The Beast.
Het is me wat, dat twijfelen aan je creatieve product. Het schijnt inderdaad normaal te zijn voor schrijvers, en voor musici (iemand die ik ken staat op het punt om een CD uit te brengen en liet in onomwonden termen weten dat The Beast enorm is en lastig terug in zijn hol te krijgen).
Je kunt maar 1 ding doen, denk ik, doorzetten. 🙂
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Bijzonder, vandaag nog gesprek met vriendin over precies hetzelfde. zij zei, zonder twijfel is er zelfs geen creativiteit, het hoort erbij, anders wordt het stilstaand water van uiteindelijk zelfgenoegzaamheid…
en voor schilders en tekenaars, voor architecten, voor beeldhouwers. Je moet het lef hebben the Beast te begeren.