Marketing is not on my mind, deze dagen. Dat komt omdat ik zoveel indrukken opdoe in mijn nieuwe gastland dat mijn hoofd en hart vol zijn, en moe. Dus, dacht ik, kan ik ze net zo goed opschrijven. In de categorie: ‘Persoonlijk’, dan maar weer (moet altijd aan @petepel denken als ik dat doe, grappig is dat).
Eerste indrukken: Istanbul
Op heel veel manieren doet het me hier enorm denken aan Hongarije/Budapest. Je voelt dat er in korte tijd heel veel rijkdom is gekomen. Er zijn hier winkelcentra mooier dan alles wat we in Nederland hebben of bedenken. Met winkels en merken die zich niet eens in Nederland vestigen, maar die hun focus duidelijk op de rijke bovenklasse van emerging markets richten. Vol verbazing zie ik merk na merk voorbij komen, merken die ik uit Hongarije kende, maar ook merken uit de VS zoals Victoria’s Secret en Bed Bath & Beyond.
Zo’n winkelcentrum is dan wel continu vrij leeg. Ook dat herken ik uit Budapest. En het personeel kijkt niet naar je om. Dat is dus, blijkt, niet een ex-communisme-overblijfsel…
Blond
En dat terwijl de Turken enorm vriendelijk, familiegericht en gastvrij zijn! Je kunt geen man of vrouw tegenkomen, oud of jong, of ze aaien even over Jamie’s voetje dat uit de kinderwagen steekt, of knijpen in zijn wangetje. Of dat van Joshua, die niet weet wat hij er mee moet. Misschien omdat het van die kleine blonde ventjes zijn? Of misschien gebeurt dat gewoon met alle kinderen.
Zowel in Hongarije als in de VS vond ik dat heerlijk, dat kinderen overal zo welkom zijn, dat mensen altijd overal aandacht hebben voor kinderen, overal kinderstoelen, in ieder restaurant kun je met kinderen aan komen zetten. Erg fijn, als ouder.
Luxe
Heel veel luxe, overal, en niet alleen in de winkels. Wij wonen op een compound, maar niet zo’n expat-compound zoals die compounds uit de verhalen. Een compound met (welgestelde) Turken en buitenlanders. Er is niet 1 compound, nee, er zijn talloze. Met zwembad, security, twee parkeerplaatsen ondergronds, een portier die je met de auto bij de lift ophaalt om je naar de supermarkt te rijden, een tennisbaan, tuinmannen, timmermannen, klusjesmannen, zwembadmannen…
Je kunt sowieso hier alles laten doen, alles laten bezorgen, alles regelen.
Vandaag moesten we bijvoorbeeld onze verblijfsvergunningen regelen, en gelukkig hadden we daar hulp bij. De man die ons begeleidde loodste ons door alle (hele lange) wachtrijen, nam ons mee van loket naar loket en liet ons hier en daar een paar handtekeningen zetten, en we stonden weer buiten! En zijn assistent liep met ons mee terug om de kinderwagen te helpen de trappen van het politiebureau af te dragen.
Als koningen. Heel on-Nederlands (doe maar normaal dan…!) maar jeetje, wat een opluchting, als je zulke hulp krijg in een stressvolle situatie.
Inventiviteit
Dat was ook zoiets moois: het parkeren bij het politiebureau. Het is een soort hoofdbureau denk ik, zwaar beveiligd, weinig parkeerruimte, etc. We vroegen het iemand en die bleek ‘vale’ te hebben, valet parking. Toen wij aankwamen (we waren vroeg) stonden daar 4 auto’s of zo. Het was een parkeerplaats voor iets van 8 auto’s. Dus ik dacht dat het gewoon een valet parking was voor 8 auto’s.
Toen we terugkwamen stonden er wel 30? 40? De hele straat was volgeparkeerd, horizontaal, verticaal, met auto’s. En vervolgens werden we netjes naar links gestuurd, keren bij de parkeerplaats van een appartementencomplex waar ook een man van de valet parking stond, door het politiehek (kennelijk een afspraak tussen de politie en de mensen van deze private parkeerdienst?), en dat was dat.
Ongelofelijk, vind ik dat. De vindingrijkheid. De service. De slimme manier waarop zo’n ondernemer samenwerkt met de politie. Iedereen blij! Net als onze bemiddelaar, die ons feilloos door de procedure loodst.
Service
Zo ongeinteresseerd als het personeel in de winkels van de luxe mall is waar pal naast zitten, zo behulpzaam zijn de portier en de receptie van het appartementencomplex waar we logeren. Als ik aan kom lopen met de kinderwagen, rent hij bijna naar de deur om hem open te houden. Stomerij (wistudatje uit mijn gezinsleven: ik strijk niet) is kwestie van meegeven met de schoonmakers en de volgende dag komt iemand het weer aan je deur afleveren.
Kost dat allemaal geld? Ja, natuurlijk kost dat geld. Het is een slim business model: service, mensen dingen uit handen nemen, contacten hebben en kunnen inzetten, waarde bieden juist door je contacten.
Modern
Het is hier ook echt zo ongelofelijk modern. De wegen zijn prachtig onderhouden, de meeste gebouwen ook. In Budapest wist je niet wat je zag, vanaf de snelweg. Zo oud, zo verwaarloosd, overal zichtbare armoede, stoffig, smerig. In de winter zag je in de bossen vanaf het vliegveld de kleine bouwvalhutjes waar mensen wonen. In het bos achter ons huis, ook.
Ik geloof vast dat dergelijke zaken ook hier gelden, dat niet iedereen voldoende geld heeft, dat er armoede is, en dat hele grote groepen van de bevolking alleen kunnen dromen van deze dingen. Maar het oogt allemaal heel welvarend.
Engels
Het enige dat me verbaast, is dat bijna niemand Engels spreekt. Niet in winkels, niet bij overheidsdiensten, nergens. Terwijl we via de kabeltelevisie (of is het satelliet?? geen idee) een heleboel Engelstalige programma’s kunnen ontvangen. Met een knop op je remote kies je voor Engels en hop, de Turkse voiceover is weg en het originele geluid is er weer.
Er zijn zelfs een heleboel kanalen uit de VS! Van ESPN tot MyStyle en E etc.
Ik weet niet hoe dat zit. Misschien dat op school alleen arabisch wordt onderwezen naast Turks? Moet ik nog achterhalen. In ieder geval zaak om zo snel mogelijk met lessen te beginnen zodat ik normaal met mensen kan praten en begrijp wat er gebeurt…
PS Morgen gaan we al verhuizen! Een week eerder dan verwacht! Hopen dat ik morgen met de Dongel kan internetten…anders gaat de volgende update even op zich laten wachten…
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Nou, meer engelse tv dan hier. ook al uitgebreide pakket met ESPN, dan toch voor de rest alleen BBC… Dus veel filmpjes op de PC….