Er stond in een facebookgroep waar ik lid van ben een hartekreet. Van een Amerikaanse, verloofd met een Turk, geen baan, geen werkvergunning en vol twijfels over haar leven in Turkije, zo zonder baan.
Ze had geprobeerd om als lerares aan de slag te gaan (een voor de hand liggende keuze hier, voor vrouwen die Engels spreken) maar het was niet gelukt en als ze eerlijk was, was ze er ook niet het type voor.
Ik schreef een lang antwoord. Het was iemand die ik verder helemaal niet ken, maar ik herkende haar worsteling en haar noodkreet. Ik heb ook in die situatie gezeten. Het is niet makkelijk om je leven in het buitenland vorm te geven en je eigen weg te vinden.
Dit was mijn antwoord.
“Ik weet niet wat je werk in de VS inhield, maar vergeet niet te kijken naar online mogelijkheden. Ik heb zelf mijn carriere opgebouwd vanuit het buitenland, werkend voor bedrijven in mijn thuisland. Het begon allemaal met mijn blog en mijn twitteraccount. Aanvankelijk werkte ik niet, dus ik had eindeloos veel tijd om online door te brengen, te lezen, te leren, ideeën te delen, etc.
Wat je ook zou kunnen overwegen is dienstverlening. Er lijkt in Istanboel behoorlijk veel vraag te zijn naar diensten in het Engels, vooral voor gezinnen. De voetbaltrainer van onze kinderen geeft les aan Turkse en buitenlandse kinderen in het Engels en lijkt daar een goed inkomen uit te halen.
Maar ik hoor ook over zwemleraressen, dansleraressen, yogaleraressen, fotografielessen, mensen die themafeestjes voor kinderen organiseren in het Engels. Gespecialiseerde rondleidingen (o.a. voor fotografiefans), culinaire workshops, reisblogs, online advies voor Turkse ondernemers die zich op het buitenland richten, etc.
Kansen
Ik heb gemerkt dat de VS zo ver vooruit loopt als het gaat om dienstverlening en marketing, dat er volgens mij heel veel ideeen zijn die je daarvandaan zou kunnen halen en in Turkije zou kunnen toepassen.
Turkije heeft bovendien een geweldige start-up cultuur en er is zoveel ondernemersschap, ongelofelijk. Mijn gebrek aan kennis van het Turks weerhoudt me ervan om er in te duiken, maar als ik net als jij Turks aan het leren was, zou ik er vol voor gaan! 🙂
Uiteraard allemaal gezien vanuit het feit dat het waarschijnlijk makkelijker is om als freelancer of ondernemer aan de slag te gaan, dan een werkvergunning te bemachtigen.
Ik geloof daarnaast heilig in de kracht van bloggen. Begin gewoon op een gratis domein, blog elke dag, blog over dingen waar je iets over weet en waar je van houdt, blijf bloggen. Het zal je helpen om mensen te leren kennen en het zal je helpen om een online presence op te bouwen – altijd handig! Kies een onderwerp dat te maken heeft met je leven in Turkije maar ook dicht bij je hart.
Ik geloof echt dat je alles kan doen wat je wilt, waar je ook woont. Het is een kwestie van zoeken en vinden wat bij jou past. Het kan even duren, maar ik weet dat je het kunt! Netwerk, onderzoek, praat met mensen…het zal gebeuren! Good luck!”
Kansen moet je creëren.
Misschien klinkt het allemaal een beetje hoogdravend en raar. Maar voor mij is het al 7 jaar werkelijkheid: hoe ga ik dit doen? Hoe kom ik aan werk ook al woon ik niet in Nederland? Hoe vind ik hier mijn weg?
Kansen moet je zelf creëren. Helaas. Wat zou het heerlijk zijn als het gewoon gebeurde, he? Als het gewoon op je af kwam. Maar in mijn ervaring werkt het zo niet, zeker niet in een nieuw land waar je geen netwerk hebt.
Maar het kan wel!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Top stuk. Mijn gedachte is.. ook mensen binnen de NLse grenzen kunnen wel zo’n ‘motivational speech’ gebruiken. Kansen creëren kan ook! Man man man wat zijn er soms toch een zwartkijkers om ons heen.
Ja. Als je daar naar gaat luisteren (en het is moeilijk om dat niet te doen) dan houdt het echt op. Heb je ook als expat. “Nee, niet aan beginnen, die taal leren, dat is onmogelijk.” “Het is onmogelijk om een baan te vinden hier.” “Die Turken/Amerikanen/Hongaren/Fransen/Nederlanders zitten niet op je te wachten.” etc. etc. etc. PFFFF. WEG ERMEE. 🙂
Dikke pfffff vorige week over huisstijl en ben dol op fris oranje. ‘Maar dat een haast onmogelijke kleur voor de drukker.’ En dan gaat hartslag net iets sneller, tof.. dan proberen we dat juist! Het kan wel 🙂 easy way is a boring way!
ha! Inderdaad. Des te meer reden om het te doen, lijkt me. Hihi!
Me Hart Elja!
Maar me heart Linda!