Mijn huisgenoot heeft een nieuw blog. Heel leuk. Fris, anders, enthousiast en helemaal te gek voor reizigers. Ik ga het nog een keertje met je delen. Maar niet nu! Dat komt: het was allemaal veel te kort.
Ze gaat het uitbreiden. Want haar doelgroep wil meer informatie. En die heeft niets aan 2 zinnen en drie plaatjes.
Te korte content. Brrrr.
Ik haat te korte content.
Ja, ik gebruik het woord haat!
Ik haat het als ik klik en lees maar ik krijg niets. Het doet niets. Het geeft me niets.
Als ik klik en lees maar er staat niets.
Ik wil mijn tijd niet verspillen.
Aandacht (lees: tijd) is het kostbaarste bezit dat ik jou te geven heb, weet je?
Tweede voorbeeld. Gisteren tijdens een discussie op Twitter met een paar bloggers. Lange stukken kunnen niet meer, online, zei iemand. Dat was een stukje advies. Net als het advies dat alle blogartikelen 500 woorden moeten zijn.
Grrr. Vind ik dus *#&!**!@. Niet waar. Onzin. Slecht advies.
Derde voorbeeld: ik deed een search op Google op ‘Snapchat strategie’, of iets dergelijks. Ik zocht een artikel over whatsapp en snapchat en chat apps in het algemeen. Waar je dan uit komt? Op dit soort artikelen. Er staat eigenlijk niets nieuws. Niet eens een mening. Of hoe de genoemde ontwikkelingen zich tot elkaar verhouden.
Ik wil een mening! Droog nieuws kan ik overal krijgen.
Vierde voorbeeld: LinkedIn ‘blogs’ van 3 alinea’s. Die niets anders doen dan iets aankondigen. Of waar dan onder staat dat je door moet klikken. Die vinden dat die 3 alinea’s mijn tijd waard zijn. Pfff. Ophouden! Nu meteen.
Ik vind dat rotzooi.
Tekst die me niets geeft en niets leert en niets deelt, is shit. Content zonder lagen, zonder waarde. Geherkauwde content. SHIT.
Als je het hebt over de vraag hoe je mijn tijd kunt verdoen, is het antwoord: met rotzooicontent van 3 alinea’s.
Nou goed, het gaat niet om precies die hoeveelheid tekst, woorden of regels.
Maar content die niets zegt, niets deelt, waarbij ik niets voel.
Ik consumeer het wel, want ik trap er in en ik klik (het heet niet voor niets click-bait, klik-aas).
Maar het is als eten bij McDonalds: na het consumeren blijft de honger trek.
Ja: het is waar dat mensen een steeds kortere aandachtsspanne hebben.
En dat je als contentmaker (iemand die online publiceert, of het nou tekst, foto of video is) echt je best moet doen om de aandacht van je doelgroep te krijgen en vast te houden.
Als de teksten niet boeien, klikken mensen weg.
En als de video niet meer boeit, klikken mensen ook gewoon weg. Dat is belangrijk, voor uitgevers. Dus:
- Bekijk bijvoorbeeld Facebook’s uitgebreide statistieken voor video’s, zodat je weet hoeveel minuten mensen echt hebben gekeken en leer daarvan;
- Of lees dit heldere artikel van Dimitri over ‘scroll depth’ en waarom bedrijven als Medium.com en BuzzFeed die meten en bedenk wat dit betekent.
Maar de oplossing voor lange teksten is simpel: opmaak
Ik heb me jaren lang (5, om precies te zijn) bij Frankwatching bemoeid met opmaak. Ik was verantwoordelijk voor het beoordelen van nieuwe auteurs. En ik moest door de opmaak heen kunnen kijken om in te schatten hoe of wat.
Zelden moest het korter. Eerder langer. Frankwatching begrijpt dat er een markt is voor langere stukken, waar mensen hun tanden in kunnen zetten. Tot nu toe hebben we/ze nog altijd gelijk gekregen.
Tuurlijk, lange teksten vragen iets van je. Namelijk: redactie.
Je moet het je lezers makkelijk maken om je stuk te lezen. Je moet het oog vooruit helpen en daarmee de hersenen die de informatie moeten verwerken.
Het is daarom belangrijker dan ooit om een klein beetje na te denken over zaken als:
- Afbeeldingen
- Opmaak
- Een goede titel
- Een sterke, prikkelende inleiding
- Tussenkopjes
- Interne en externe links
- Een pagina met afwisseling in de vorm van quotes, bullets, vetgedrukte letters, etc.
Maar als je dat goed doet, staat niets jouw lange content in de weg.
Weet je wat het is? Er zijn geen regels.
Natuurlijk kun je korte stukken publiceren. Ik bedoel, er zijn wereldberoemde bloggers die niet anders doen.
Het verschil is: zij hebben iets te zeggen.
Ze menen het!
Ze willen het kwijt.
Natuurlijk kun jij zeggen wat je wilt in zoveel woorden als je wilt.
En als jij iets te delen hebt en je kunt het in 10 woorden, of 100, dan lees ik het graag.
Maar alleen als je oprecht iets te zeggen hebt.
Als je niet van plan bent ECHT kennis te delen of emotie, houd dan gewoon je mond.
Als je niet van plan bent me te verrassen, verblijden, helpen, wakker te schudden, me te vertellen wat je overkomen is, wat je voelt, wat je bedoelt, wat je vindt, wat je vond…..
Als je niet oprecht plezier hebt in het delen van je gedachte maar je wilt alleen mijn klik,
(even tussendoor: waarom zou je dat willen? Zodat je me als unieke viewer kunt rapporteren aan je adverteerders? Zodat je me een banner kunt tonen? Ik snap het sowieso niet)
houd dan gewoon je mond.
Met je <3 alinea’s.
Korte content is soms gewoon shit.
Bah.
PS: het gaat me niet om jou, voordelolblogger. Het gaat me om die marketing en uitgeefcontent die nergens op slaat.
- Afscheid van een digitaal verleden - 30 december 2024
- Game on - 30 december 2024
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
Je laat echt niets aan duidelijkheid te wensen over 😉
Hahaha. Het is in ieder geval duidelijk hoe jij de content graag ziet!
:))
De vraag naar korte content volgt uit de verschuiving van de webconsumptie naar de smartphone. De mobiel is nu dominant. Ik merk zelf ook dat ik nog maar 2 of 3 keer in een week mijn laptop opstart.
En lezen op de mobiel is anders. Hoe goed je ogen ook zijn, het is inspannend. Lezen wordt dan al snel scannen. Ook kies je voor het checken van nieuwe content op je mobiel vluchtige momenten. Wachtend op de tram, bij de tandarts, of tot het irritante reclameblok op tv voorbij is. Dus willen we zo veel mogelijk zien in een zeer beperkte tijd.
Er komen nu generaties aan die alleen nog communiceren via kreten + emoji (WhatsApp) en plaatjes (Snapchat). Ik geef taallessen aan jonge volwassenen. En wanneer een examenoefening start met “Beschrijf in 100 woorden…”, dan klinkt er luid protest. Want “veel te lang”.
Dus zullen contentmakers zich moeten aanpassen. Ja, nog steeds met goede en rake en relevante teksten. Maar het moet ook (steeds) korter. Die trend is onomkeerbaar.
Korte teksten hebben hun plaats, helemaal eens. De attention span begint behoorlijk af te nemen! Maar ik lees nog steeds lange blog posts op mijn mobiel. Ik denk dat er plek blijft voor beide vormen, omdat je in korte stukken niet altijd de informatie kunt geven die mensen willen.