Home is where the heart is.
Ik ben niet echt meer thuis in Nederland, maar wel bij vrienden en familie. Die toevallig in Nederland wonen.
Vandaag een hele avond lang met vriendin J. geshopt en gegeten.
J. (die trouw mijn blog blijkt te volgen) viel op dat ik van de week had geblogd over het afgelopen jaar zonder de dieptepunten te noemen. Als ik teruglees realiseer ik me dat ze gelijk heeft.
Ik heb een beetje gejokt.
Het was nogal een heftig jaar, hoor. Dat afscheid nemen en verhuizen, dat viel gigantisch tegen. GIGANTISCH.
Dat was ook wel te lezen, tussen de regels door (zei J), maar in die terugblik kwam het niet terug.
Ja, wierp ik tegen, maar dit is ook geen privéblog zoals dat blog dat ik bijhield toen we in Hongarije woonden (waar ik ook alleen maar positieve dingen riep, iedere week, zonder eerlijk te vertellen wat er allemaal niet leuk was en niet goed ging en tegenviel).
J zei wijselijk niets (want die wees me er toen ook al op dat het wel een heel eenzijdig en niet helemaal terecht happy-happy-beeld gaf).
Dus for the record: afscheid nemen van vrienden, huis, scholen en buurt dit jaar was [schuttingwoord]. Keer 10.
En opnieuw starten was ook heel lastig. Vooral omdat ik nog hing/hang in het verleden, in mijn oude buurt.
Dat schiet niet op. Maar het is ook mooi, bedoelde ik te zeggen in dat artikel, want als ik niet zo ontzettend veel had opgebouwd in de VS zou ik niet zo ontzettend verdrietig zijn dat ik weg was.
Anyway. Excuses. Ik heb gedaan wat ik bij anderen veroordeel: een te positief plaatje geschetst.
Ik ben bezig met de #mijnmoment van Henk Jan (zie hier). Ik beloof bij deze eerlijk te zijn. Nu nog even eerlijk zijn naar mezelf. 🙂
- Vroeger - 14 januari 2025
- Bergen werk - 13 januari 2025
- Radertje - 12 januari 2025
was wel degelijk tussen de (twitter) regels te lezen hoor. …
Ik kwam vandaag mijn goede vriend Ronald tegen (@roh) en we spraken elkaar even 10 minuten over hoe-gaat-het en op-je-werk en nou-nou-nou-die-economie. Toen ik daar later aan terugdacht besefte ik me dat ik enorm had zitten zeiken en klagen over vanalles wat niet lekker ging en niet goed ging. Ziekte, tegenvallende projecten, hooi op vork etc. Nu is dat dus ook de realiteit, maar toch voelde dat niet helemaal lekker. Euh…boodschap van deze reactie: Zoek het evenwicht in positieve en realistische plaatjes?
Een stukje is het mooi weer spelen, een stukje is het ook het gevoel dat je niet mag klagen. Je weet dat anderen het slechter hebben.
Is dat Nederlands, dat niet-mogen-klagen? In Hongarije kreeg je als antwoord op ‘hoe gaat het’ standaard een negatief antwoord. Gewoon, cultuur. Ik zou het willem doorbreken maar een stem in mij blijft zeggen: nietzeurennietzeurenzijnergeredingennietzeuren…
Heel goed, internet is al te veel gevuld met goed nieuws shows!
Maar toch best heftig, vind ik, om zo op te schrijven, for the world to see…