[Wat??? Dit is toch een marketingblog?? (…) Inderdaad. Het kan gek lopen, met dat #iederedagbloggen.]
Ik had een beetje een gekke dag vandaag. Eigenlijk is elke dag een serie van ups en downs, deze weken, en dat is vrij slopend. Werk-wise is het voornamelijk up & up, alles leuk, spannende dingen, leuke collega’s en klanten, mooie plannen. Prive is het ook allemaal mooie plannen en spannende avonturen, maar die spannende avonturen betekenen ook afscheid, verdriet (voor 5 mensen, niet alleen voor mij) en een heleboel geregel plus onzekerheid.
Het gevoel van overwhelmed
Dat levert een totaal gevoel van feeling overwhelmed op, af en toe.
Overwhelmed: verbaasd, ontdaan, ontzet, perplex, onthutst, stomverbaasd, verbouwereerd, beduusd, ontsteld, overdonderd, overbluft.
Aldus het woordenboek.
Maar dat klopt niet. Dat is gewoon niet de betekenis zoals het woord hier in de VS gebruikt wordt. Het betekent hier meer iets van: ontredderd. Overweldigd. Lamgeslagen. Zoiets. Een gevoel van niet weten waar je moet beginnen. Bezig zijn met iets, of iets meemaken, dat zo groot is dat je het even niet meer weet. Er zit ook een stukje stilstaan in, misschien zelfs een stukje opgeven.
Grappig, dat er geen vertaling voor is in het Nederlands. Dat verklaart ook waarom ik mezelf al een paar weken vertel: niet zeuren, stel je niet aan, hop – schouders er onder, gewoon doorzetten, Onzin!, etc. etc. etc.
Maar vandaag moest ik toegeven aan een vriendin dat ik me overweldigd voel door de verhuizing en het afscheid nemen van mijn leven hier en mijn vrienden en het effect op de kinderen en alles wat er moet gebeuren. Dat ik af en toe even niet meer weet waar te beginnen.
Ik weet, het is een totaal luxeprobleem. Een eerste-wereld-probleem. En een probleem dat we onszelf aandoen, ook nog!
I know.
The Bloggess
Misschien komt het wel doordat ik vandaag het voorrecht had om naar een lezing te gaan van een fantastische blogster. Een vrouw die al jarenlang blogt over haar leven en leven met severe anxiety en depressie – en dat op een zoals ze het zelf noemt ‘humor blog‘. Als je haar niet kent, ze is het lezen waard: thebloggess.com.
Jenny (haar echte naam) heeft door haar blogs, maar vooral door de vele comments van lezers die zich hetzelfde blijken te voelen, al tientallen mensen het leven gered. Mensen die dachten dat ze de enigen waren die zich voelden zoals ze zich voelden. Maar die doordat zij openlijk schrijft over wat ze voelt en hoe het is om depressief te zijn, duidelijk maakt aan heel veel mensen dat ze niet alleen zijn. En dat je er mee kunt leven.
Ik moet zeggen dat ik haar bewonder, ik moet lachen om haar schrijfstijl, ze is een geweldige blogger en een fantastische schrijfster, en ze brengt veel goeds in de wereld. Maar de context van de depressies en hoe belangrijk ze daarom voor veel mensen is, die had ik niet echt door. Dat komt omdat dat stukje (anti-depressiva, etc.) voor mij onbekend is. Maar ik weet uit mijn omgeving dat het juist dat stukje is dat mensen herkennen en aanspreekt.
Maar vandaag zag ik haar in het echt (heel normale vrouw). Ze las voor uit haar nieuwe boek, een boek dat een enorme bestseller is (zie NY Times bestseller – en zie je dat? Ze blogt erover, en 988 comments. 9 8 8. !).
Anyway. Wat zij doet, is waar veel bloggers, waaronder ik, van dromen: ze was in het echt precies wie ze is op haar blog en in haar boek, en de mensen in het publiek gedroegen zich als oude vrienden, en zij op haar beurt praatte tegen de zaal vol onbekenden als oude vrienden.
It is what it is
Ik was met een hele goede vriendin die ik heel erg ga missen. Misschien dat ik me daarom toen ik thuiskwam zo overwhelmed voelde. Wanneer zal ik weer met haar een paar uurtjes doorbrengen? Onafgebroken kunnen praten met L.? Me zo happy voelen bij iemand die ik eigenlijk nog niet zo lang ken? Die klik, spark, connectie, zal die blijven? Overleeft die een facebookrelatie? Kun je zo’n klik verfacebooken?
Maar goed. Wat ik vandaag leerde, dankzij Jenny:
- Het is goed, mooi, en OK om over je echte gevoelens te praten op je blog (als je dat wilt).
- Je gedachten delen kan zelfs een positief effect hebben op je medemens. Er kunnen hele mooie dingen uit voort komen*.
- Soms moet je toegeven dat je het allemaal even niet meer weet. Dat je overwhelmed bent. Je kunt daar heel Hollands van zeggen: onzin! Maar je kunt ook gewoon zeggen: it is what it is [voor velerlei uitleg vatbaar, maar ik ga voor nr. 2b].
- Radertje - 12 januari 2025
- Saai - 10 januari 2025
- Goodbye Instagram (deel 2) - 9 januari 2025
Ingevanrees zegt
Wat herkenbaar en mooi onder worden gebracht!
petepel zegt
Je kunt ook overwhelmed raken door een sterk persoonlijk zoals dit er eentje is.
Elja zegt
Gaaf om te horen! Voelt goed!!!! 🙂
Emile Oude Wolbers zegt
Hai Elja. Een beetje meer Elja. Thnx.
Fijn dat we dat delen: het mogen delen van gevoelens op internet en hoe dat anderen kan inspireren of helpen.
Elja zegt
Ja he? Delen voegt iets toe….
Jacob Jan Voerman zegt
ja, jij kun dat (een ‘klik’ verfacebooken)
op facebook weet ik niet, vast wel (daar weet ik niks van, kom ik nooit), maar op twitter, en in je blog zeker!
je kunt dat zelf met mensen die je nooit hebt gezien.
ik kan dat weten.
Elja zegt
😀
lindakwakernaat zegt
wat een mooie persoonlijke blog!!! Ga zo vooral door! Ilove it!
Elja zegt
Lief! Dank!