Ik had een supercomment op mijn stuk van laatst (“Iedere dag bloggen is als fotograferen in een lege kamer“).
De vraag was of je niet een beetje een roepende in de woestijn bent, als je iedere dag blogt.
Of je niet blogt om het bloggen, dan.
Ik vond het allebei zulke rake opmerkingen.
Want het is precies wat ik doe.
Bloggen om het bloggen.
Ik begrijp ook dat dat voor veel mensen echt iets ondenkbaars is, hoor. Bloggen om het bloggen. Dat mensen niet geloven dat ik niet blog voor jou, de lezer, maar voor mezelf.
Mij gaat het om de actie, om het doen, het bezig zijn. Niet om het effect.
Maar volgens mij maakt de intentie wel uit, bij dat bloggen om het bloggen. Dat het uitmaakt of je het oprecht doet uit passie, of dat je blogt om iets terug te krijgen van de wereld.
En ik denk dat de intentie, het ‘waarom’ ook maakt dat die roepende in de woestijn opeens in een kamer vol mensen blijkt te staan. Of dat de woestijnwind die stem toch verder draagt, wie zal het zeggen.
Er zijn mensen die geloven dat alles impact heeft.
Je gedachten. Je acties. Je woorden. In de woestijn, of elders.
Dat de slag van de vleugels van een vlinder ergens op de wereld, aan de andere kant een orkaan kan veroorzaken.
Als dat zo is, kan zelf die roep in de woestijn gehoord worden.
En misschien maakt het voor sommige bloggers ook niet echt uit, hoeveel ze gehoord worden. Iedere blogger wil gehoord worden, tuurlijk, maar als je lol hebt in het bloggen zelf, het delen, is dat misschien voor veel mensen toch het allerbelangrijkste?
PS Had geen plaatje van een woestijn. Wel van een strand. Dussss.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
‘bloggen om te bloggen’, niks mis mee, om welke reden dan ook. Gewoon lekker bloggen. Daarom.
Dat van die vlinder en die orkaan is echt waar. Er is zelfs een heel wiskundig vakgebied dat zich daarmee bezig houdt: chaostheorie. Dat gaat erover hoe een hele minieme verandering in een begintoestand (vele cijfers achter de komma) een gigantisch verschil kan maken in de uitkomst van een proces.
Wat ik maar wil zeggen: bloggen heeft misschien soms consequenties die je zelf niet kunt overzien of weet. 🙂
Ja helemaal eens!!!
o, deze is leuk. Ga ik over bloggen! 🙂
hahaha ja vond ik ook. waar een comment niet toe kan leiden.
leuk, snap het zo goed, ik blog(de) ook meest om het bloggen zelf, de actie, het schrijven, mijn gedachten vergaren. Ik vind het even te veel moeite, en merk als ik oversla dat ik blijf overslaan. ik geef het even de tijd om te kijken of het uit zichzelf weer gebeurd, totdat het niet dagelijks bloggen echt een gewoonte is geworden ofzoiets. Ik teken nu iedere dag een soort foto tekeningetje van de dag ervoor , van de zotte zou je zeggen want ik kan helemaal niet tekenen vind ik zelf, maar het feit dat het doodlen heet, een krabbeltje is en ik er steeds meer aardigheid in begin te krijgen om te spelen met wat lijntjes en een paar woorden, en dat ik ze af en toe, terugkijkend , ook wel heel grappig vind, én het feit dat ik nu bijna een hele maand vorlgemaakt heb, dat maakt dat ik er wel mee door wil gaan, dan heb ik aan het einde van eht jaar of zolang ik het volhou, een doos met een verzameling tekeningetjes als een soort dagboekje. Ik zet ze ook op instagram, Dat ik jou dit nu allemaal weer vertel – terwijl ik maar een regeltje, die eerste zin misschien, wilde schrijven… ja dat is wel wat er gebeurt, asl ik begin met schrijven gaat het vanzelf, en mijzelf kennende gooi ik dit misscchien wel als een blogpost op de mijne, misschien moet ik ene nieuwe serie maken – commenting on blogs of zoiets. Ik weet het nog niet, dank voor d eruimte voor mijmeringen, en ja ik lees je blogs 9 vd 10 keer, en vind het fijn om zo een beete mee te wandelen met jouw gedachtes. en vaak zijn die ook een kieteling voor ‘iets’… een kieteling
Juist leuk – en ja die rrimpels, die alles heeft effect, daar heb ik ook fidusie in, ook dat nog.
Fijn dat je schrijft ELja
Nu een rondje rennen 😉
hahaha! Het ziet er uit als een blog post…!