- Afteldag: 36 (+14)
- Aantal woorden: 62.217
- Aantal pagina’s: 181 (?)
- Aantal hoofdstukken af: 5 is bijna af, bezig met 6
Een boek schrijven op vakantie
Schrikbarend genoeg heb ik meer dan een week niet gerapporteerd hoe het met de voortgang van mijn boek gaat. Erg, he. Shockerend. Schandalig. Vooral omdat het nog niet af is.
Dat wil niet zeggen dat ik niets gedaan heb. Wie mijn vorige rapportage er bij pakt, ziet dat ik van 51.000 naar 61.000 woorden ben gegaan. Maar dat was niet makkelijk. Voornamelijk omdat mijn kinderen vrij hadden. En ik met hen en mijn echtgenoot in een gezellig huisje op een berg zat. Het was een nogal klein uitgevallen vakantiehuis, als je bedenkt dat er 5 mensen leefden. En het was een heel stuk de berg af naar de speeltuin, wat betekende dat we de jongens niet in het zicht konden houden zonder mee te gaan die berg af.
Vlak voor ik op vakantie ging, kwam er een nieuwsbrief van mijn uitgever mijn inbox binnen. Hij riep daarin op om tijdens je vakantie aan je boek te werken. En dat ging ik natuurlijk ook doen. Maar wat blijkt: tijdens is heel iets anders dan op. Je kunt best tijdens je vakantie schrijven. Maar op vakantie, dat is andere koek.
Probleem 1: je plek maakt uit
Wat ik ontdekt heb, is dat het heel moeilijk is om te schrijven in de verkeerde omgeving. Dat had ik niet verwacht, want ik heb echt overal geschreven aan mijn boeken. De herinneringen aan de tweede zijn vooral heel leuk, want dat boek schreef ik boven in de Starbucks in Ortaköy (Istanboel), met uitzicht op de Bosporus. Maar dit keer lukte het totaal niet. En dat had in grote mate met de plek te maken.
Ik vond het dit keer erg lastig dat ik niet gewoon mijn eigen kamer had, met een bureau, mijn grote computer en lekker bij het raam. Ik had geen internet, wat ik vervelend vond, want ik zoek telkens dingen op terwijl ik schrijf. Maar dat was niet zo hinderlijk als het missen van een fijne plek.
In de slaapkamer zittend op het bed kan ik niet schrijven (blijkt). Gek, want bloggen heb ik zo wel vaker gedaan. Het had ook weinig zin, want de kartonnen muren van ons vakantiehuis maakten dat je echt ieder geluid uit de rest van de kamers kon horen. De enige manier was eigenlijk de keukentafel. Maar dan alleen als er niemand ’thuis’ was.
Probleem 2: gebrek aan rust
Het tweede probleem was dan ook dat ik gewoon geen rust om me heen had. Zelfs met de supermooie noise-cancelling headphones op mijn hoofd die F, de Kerstman, mij gaf onder de Kerstboom had ik moeite om me af te sluiten. We zaten gewoon boven op elkaar. Vrij letterlijk, als je mijn jongens af en toe stoeiend op de bank zag liggen.
Gelukkig nam F. ze een keertje mee zwemmen zodat ik aan de keukentafel kon zitten. En een keer waren ze spelen terwijl ik in het restaurant van het vakantiepark zat, wat verder nog vrijwel leeg was. Maar het gebrek aan rust was vooral een mentale toestand. Als er ieder moment weer een echtgenoot of kind tegen je kan gaan praten, ben je niet zo geconcentreerd. Zelfs als ze even uit de buurt zijn.
En ze mochten ook helemaal niet uit de buurt te zijn, natuurlijk, want ik wilde juist graag met ze zwemmen, koffie drinken, boodschappen doen, koken, Lord of the Rings kijken oh nee de Hobbit (ik ben de enige in het gezin die de boeken gelezen heeft!), discussiëren over de reden dat je in Duitsland vanaf 18:00 op de 31e nog geen vuurwerk mag afsteken, etc. etc.
Probleem 3: stoppen is niet handig
Maar dat brengt me op probleem 3. Dat was dat ik de hele tijd moest stoppen. Het blijkt gewoon heel erg lastig om telkens mijn denkprocessen zo lang te moeten pauzeren. Net als ik in de flow kwam en wist wat ik wilde gaan schrijven, moest ik weer stoppen en verdween die flow weer. Om gek van te worden.
Gelukkig mailde mijn uitgever me naar aanleiding van een schuldbewuste e-mail van mijn kant terug dat ik ook gewoon vakantie moest vieren. Dat heb ik toen maar gedaan. Nog wel af en toe geschreven, maar de afgelopen 4 dagen bijvoorbeeld helemaal niet.
Maar dan blijkt weer dat het echt moeilijk is om er weer in te komen na zo’n *lange* tijd. Enerzijds is het ook wel weer goed, omdat je ziet dat je al ver bent. Anderzijds is het vreselijk irritant. Het kost veel concentratie om de draad weer op te pakken. Vooral in zo’n laatste fase.
Voorwaarts
Neemt niet weg dat het lekker begint op te schieten. Nog paar interviews deze week, laatste hoofdstukken afschrijven en dan nog een grote slag maken met voorbeelden en details. Ik heb bovendien nog heel veel aantekeningen, artikelen en ideeën op geslagen in mijn notitie app (Evernote) die ik nog na wil lopen om te zien of ik er nog iets van kan gebruiken.
Bijna jammer, dat het straks voorbij is ….
Aftelblog
Ik lever over 20 dagen het concept van mijn derde boek, getiteld ‘Super social’, in bij de uitgever. En ik tel af met blogs. Voor mezelf en voor het nageslacht. Hier vind je de rest:
- Dag 1/22: There’s no such thing as writer’s block
- Dag 2/22: Een boek schrijven is romantisch
- Dag 3/22: Sommige woorden tellen dubbel
- Dag 4/22: Schrijven vanuit de inhoudsopgave
- Dag 5/22: Waarom zou je een boek schrijven?
- Dag 6/22: (publicatiedatum: dag 7/22) Refocus
- Dag 9/22: Van boekidee tot conceptboek
- Dag 10/22: Rust roest
- Dag 12/22: Inspiratie fascinatie
- Dag 14-15/22: Je kunt pas boetseren als je een vorm hebt
- Dag 19/22: Boek in je hoofd
- Dag 27/22: Deadlines zijn indicaties
- Dag 29/22: Het wordt nog wel wat
- Dag 38/22: Schrijf geen boek op vakantie
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Geef een reactie