De toekomst van blogs. Het houdt me bezig. Dat komt: ze dekken zelden de lading, als je ze wilt gebruiken om er een verhaal te vertellen. Een blog voldoet eigenlijk niet voor het verslaan van gebeurtenissen, bedacht ik, toen ik hier verslag wilde doen van TWN2018, de techconferentie in Amsterdam.
Er zou toch een betere manier moeten zijn om verslag te doen van inspirerende momenten, online (en dan bedoel ik niet: een video. Want dat is te ingewikkeld)? Er zou gewoon een mooiere manier moeten zijn om een gebeurtenis te verslaan in WordPress dan in tekst met foto’s en video’s ertussen.
Een blog dekt zelden de lading
Het mooie van tools als het recent verdwenen Storify was dat je heel organisch en visueel tweets, links en allerlei andere dingen kon veranderen in een webpagina. Een webverhaal. Met traditionele CMS-en (zoals WordPress, waar je nu naar kijkt) is dat lastiger.
Tuurlijk kun je een tweet embedden. Maar het onderbreekt meer dan dat het toevoegt, soms.
Deze is ook mooi: een soort Yoast on speed. App werkt met ieder CMS en met Word (!). Checkt SEO en tekstkwaliteit terwijl je schrijft. Dus ook voor je collega’s niet direct in je CMS schrijven. ➡ @webtexttool. #TNW2018. Tekstschrijvers, beware ….. pic.twitter.com/4XQsucsfNG
— Elja Daae (@eljadaae) May 25, 2018
Ik zou willen dat ik mijn ideeën, gedachten en indrukken kon vormgeven zoaals de presentaties die ik zag op de eerste dag van de TNW Conference (TNW2018). Sommige Powerpoints waren meer filmpjes, ervaringen, dan presentaties, slide decks. Het waren ervaringen, bijna.
(er was een designer, bijvoorbeeld, met een prachtige presentatie, een beetje zoals hier)
Grafiekjes, perfect opgemaakt in de huisstijl, bewogen als gifjes. Bevatten bewegende onderdelen, schermvullende video’s, woorden die over het scherm bewogen en richting de bovenkant verdwenen… het was geweldig. Vooral als er een energieke spreker voor stond, natuurlijk, met een goed verhaal.
Toen ik nadacht over wat ik geleerd en bedacht had door al die verhalen, realiseerde ik me dat ik dat op dit blog maar lastig kon vangen in een vorm die mijn totale gevoel en gedachten recht deed. Al was het maar omdat het embedden van tweets en gifjes en video’s zo lelijk is, in html. Tenzij je een ervaren programmeur bent die tijd en zin heeft om er echt iets moois van te maken.
Zoiets als dit, van de BBC, over een Britse Olympische atleet.
Maar anders dan dat worden we enorm belemmerd, eigenlijk, in hoe we ons online kunnen uitdrukken.
Dat is de reden dat ik het verhaal van Kevin Kelly over de virtuele wereld opeens niet meer zo raar vond. Want als zijn voorspelling uitkomt wordt het mogelijk om jou als lezer een totaal andere beleving te geven als je op mijn website landt.
Wat ik bedoel? Nou kijk….
(let op: lang verhaal)
De virtuele wereld komt er aan
Kelly is de oprichter van het beroemde technologiemagazine, Wired. Dat klinkt droog maar dat is het bepaald niet. Het is een prachtig blad met prachtige artikelen. Dat ik nooit koop omdat ik het te duur vind :), maar toch. Hij was een van de eerste journalisten die zich ging verdiepen in het internet en in sociale netwerken. Een icoon.
Vandaag de dag gaat hij de hele wereld over met een nieuw boek en een nieuwe visie op waar de wereld naar toe gaat. En die is lichtjes bangstigend. Hoewel hij het heel objectief brengt, moet ik zeggen. Journalist, he.
Het echte nieuwe web (the next web!)
Kelly verdeelt de technologie in twee soorten. En in drie fases. De technologie bestaat uit computational hardware (computers) en uit de laag daaroverheen: de software. En die ontwikkelen zich in fases.
De ontwikkeling van computers
- In het begin (jaren 50-80 vorige eeuw) waren computers dingen die geen impact hadden op ons dagelijks leven. Ze waren stand-alone en communiceerden niet met elkaar.
- Van 1980 tot nu werden computers communicatiemachines. Ze werden met elkaar verbonden en we gingen ze gebruiken om informatie uit te wisselen.
- In fase 3, die er aan zit te komen volgens Kelly, worden computers heel anders. Ze worden ‘evasive’ en ‘immersive’. Dat wil zeggen dat ze overal op en om ons heen zitten. We leven als het ware omgegeven door computers.
Eigenlijk worden computers 1 grote wereldwijde machine waar we midden in leven.
(ja, brrr)
Dat is eng, maar ook interessant. Zo voorspelt Kelly dat er de komende jaren een moment komt dat er 1 miljoen mensen tegelijkertijd aan een project werken – in real time. Als je denkt aan een site als Wikipedia, begrijp je wat hij bedoelt. Alleen dan allemaal tegelijk. De computer power die tot onze beschikking staat en het internet dat al die computers verbindt, gaat dat mogelijk maken. En als je aan zo’n project denkt, wordt het opeens weer interessant! Dan zie je ook weer het positieve.
De ontwikkeling van software
Al die computers doen niets zonder software. De laag die ervoor zorgt dat we dingen kunnen doen met die computers en dat ze met elkaar en met ons kunnen praten. Ook daar onderscheid hij fases:
- Het netwerk van documenten. Oftewel ‘hyperlinked information’. Er kwam een moment dat het mogelijk werd, dankzij software, om een web van gelinkte informatie te maken. Het internet! Op dat moment werd informatie machine readable. Maar er is wel een poortwachter die al die informatie ontsluit. Die poortwachter heeft de macht. En die rol heeft Google gepakt.
- In de tweede fase onstaat een netwerk van mensen. Mensen worden ook virtueel gelinkt. Hyperlinked people, oftewel ‘de social graph’. Wat hij bedoelt zijn natuurlijk de sociale netwerken, social media. Door het linken van mensen wordt menselijk gedrag machine readable.
Jaaaa ga daar maar eens over nadenken! Vooral gezien de ophef over Facebook. Social media hebben er voor gezorgd dat ons gedrag door machines kan worden voorspeld en geanalyseerd.
En wie zijn de poortwachters geworden? Juist. Facebook en WeChat (in China). - De 3e fase is een netwerk van de wereld. Wat Kelly voorziet is dat niet alleen mensen en informatie maar ook dingen en plaatsen machine readable worden, omdat ze een virtuele kopie krijgen. Hij noemt dit geheel ’the mesh’, bij gebrek aan een beter woord. En de poortwachter van dit alles, die moet nog opstaan.
De mesh: een virtuele kopie van de wereld
In de mesh is de hele wereld machine readable. Brr, brrr en nog eens brrr. Jij en ik hebben een virtuele kopie, een avatar. En ons huis. En onze kantoren. En alle straten en gebouwen. En als er iets verandert, veranderen de virtuele kopieën in real time mee.
Virtual Reality en Augmented Reality nemen een hele andere vorm aan. Op dit moment kunnen die dit nog niet waarmaken. VR niet omdat de techniek nog niet in staat is om echt alle hoeken en en vormen van mensen en dingen mee te laten bewegen. En omdat het nog niet deelbaar is (wat ik zie is niet wat jij ziet, met zo’n VR-bril op). En AR is nog niet klaar omdat je ook daar niet kunt delen. Wat ik zie is niet wat jij ziet. Als ik met mijn Snapchatcamera een beestje over tafel laat lopen, zie jij niet datzelfde beestje met jouw Snapchatcamera.
Kelly liet deze video zien, om uit te leggen hoe zoiets er uit zou kunnen zien:
Ja. Brrrrr. X10.
Storytelling en bloggen in een virtuele wereld
Maar toch. Het zou wel gaaf zijn, he?
Als ik jou virtueel kon meenemen in mijn gedachten, ideeën en indrukken. Dat ik je met behulp van woorden, video’s en foto’s (en links en tweets en andere dingen) kon laten zien hoe mijn eigen gedachten waren gevormd. Je mee kon nemen in mijn hoofd.
Dat je door je vinger te bewegen mee zou kunnen bewegen in het gedachtenpad dat ik voor je neer zou leggen. Dat je zou kunnen kiezen of je je zou willen onderdompelen in de gedachtestroom die ik wilde overbrengen, met linkjes en zijsporen naar andere mensen en andere websites en andere videostreams.
Het lijkt mij wel wat.
Het idee van bloggen zou totaal anders worden. En een verhaal als dit zou een stuk completer worden.
En wie weet, is dát wel de toekomst van blogs!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Ik heb hier nou altijd al meer over willen weten!
Door al de informatie op deze website weet ik nu veel meer over dit onderwerp.
Wat ik leuk vind is dat je door het filmpje je kan voor stellen hoe dat zou zijn.
Bedankt!
Jij bedankt Irma! Ik was zelf ook blij met dat filmpje. Maar goed dat er mensen zijn die dit soort dingen gewoon op YouTube zetten!
Wat een super mooie blog en ook erg interessant.
Wat ik mooi vind aan deze blog is dat er ook een filmpje bij zit dit geeft nog is extra beeld van wat er in de blog omschreven wordt.
dankjewel daarvoor.
Ja, ik was blij dat ik het terug kon vinden dat filmpje John! Hij liet het ook zien tijdens zijn presentatie. En zonder dat filmpje is het zo moeilijk om je voor te stellen hoe het er dan uit zou kúnnen zien.
Inderdaad John, dit is erg fijn!
🙂 thanks Anja!
Ja, brrr dacht ik ook op sommige momenten toen ik je blogpost las.
De onderverdeling die Kevin Kelly aanbrengt (en dank voor de heldere uitleg) kan ik volgen, maar of ik er ook in mee kan gaan daar ben ik nog niet helemaal uit. He zet me in ieder geval flink aan het denken. Af en toe heb ik juist het gevoel dat in plaats van een samentrekkende (verbindende) beweging, waarin alles ‘connected’ wordt, er ook een tegenbeweging gaande is. Maar misschien is dat wel omdat ik daar zelf meer affiniteit mee heb.
Voor de rest niets dan lof voor deze interessante blogpost.
Dankjewel Peter! Ik heb hetzelfde als jij: ik vraag me af of het tegenovergestelde ook juist geldt. Dat mensen wegtrekken en ‘van het grid’ af willen, meer privacy, minder invasie. Ook blijf ik me afvragen wat er gebeurt als er een onvoorzienbare ontwikkeling is, bijv. met betrekking tot de elektriciteitsvoorziening of het milieu.
We zullen zien. Het zet in ieder geval aan het denken zoals jij zegt!