Verhaaltje….
PS Ik heb toch wel eens valet geparkeerd, in Chicago. Ik had afgesproken met een vriend uit Nederland, die in een heel chique hotel logeerde, en ik was al helemaal in de stress (rijden in de grote stad, bah!! Bijna net zo eng als parkeren langs de gracht in Amsterdam!), en parkeergarages in Chicago vind ik altijd een beetje creepy. En toen dacht ik, ik doe het gewoon. Als de nood het hoogst is…ben je bereid meer te betalen. Of zoiets.
Elja is spreker, trainer en adviseur op het gebied van social media. Ze is de auteur van vier boeken, waaronder hét boek over effectievere social media: 'Super social'. Meer lezen? Abonneer je op haar nieuwsbrief over marketing, social media en ondernemersschap. Iedere 2e vrijdag in je inbox!
Laatste berichten van Elja Daae (alles zien)
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Nu het op je andere blog, Gespleten, ook gelukt is, snel ik even hier naar toe om het ook hier nog efkes te proberen, want dat lukte gisteren niet. Ik weet allang niet meer wat mijn ‘spontane’reactie toen was…. 😉
Dus nu alleen maar om te zeggen dat ik het alleen maar van Hotels ken inderdaad en grappig dat het nu ook bij het service pakket vd grote supermarkten hoort, althans in Istanbul en ongetwijfelt ook in de andere grote steden in Turkije.
Volgens mij willen nederlanders er ook heus wel voor betalen, comfort.
Ik ken het wel van bestellingen van drukwerk idd, waar je dan meer moet betalen als je het sneller in huis wilt hebben. Ik heb het ooit eens per ongeluk getest, dan kwam het met de langzame bestelling net zo snel als met de duurdere – gebakken lucht betaald dus die vorige keer.
De TomTom werd eerst ook een luxe of comfort produkt genoemd. Ik kan me nog herinneren dat mensen het belachelijk vonden als je zo’n ding had – Nu is het ook gemeengoed geworden. Leuk om over te mijmeren, want volgens mij zit er wel degelijk brood in…. comfort sells en volgens mij al lang – het verschil in de restauarants voor de mensen die Uit eten gaan -met alle ambiance van dien – dure opgeleidt personeel, dure inrichting en dure wijnen enzovoort, en voor de mensen die aan het werk zijn, zoals je ze in Turkije zoveel ziet en waar ik me nu al op verheug de volgende keer als ik er ben. Spotgoedkoop en lekker eten, vaak maar gespecialiseerd in één specifiek gerecht…
Dat brengt me op een idee ;_)
Oh, wat is jouw stem fijn om naar te luisteren zeg!
Haha, sorry voor de inhoudsloze reactie, maar wilde het toch even zeggen 😛
Haha! Thanks! Vorige week was ik moderator bij een webinar waar ik vergat mezelf te introduceren, en op Twitter maakte iemand een opmerking over mijn stem. Heel gek om over jezelf te lezen!
Wat een leuke manier om te bloggen of heet dit nu ineens alokking? Zeg maar Audio Loggin.
Even terug naar de inhoud. Ik denk dat wij hier in Nederland best bereid zijn tot het maken van extra kosten voor confort. Zolang het maar echt zin heeft. Vijf minuten extra in de auto om een parkeerplek te zoeken is volgens mij voor de meeste geen probleem.Confort ja! Heerlijk, maar is het de prijs waard?
Je zette me aan het denken, Eelco. Over dat woord ‘kosten’. Zijn het kosten, of is het een investering? Als je het als kosten ziet, is het vrijwel nooit de prijs waard, he? Maar als je het als een investering ziet, wel misschien? En misschien zien we zoiets in Nederland inderdaad al snel als kosten? Ik denk dat het hier gezien wordt als gemak, maar ook als een stukje investeren in je status, of althans, daar haal je een extra stukje genot uit. Dat je je valet kunt veroorloven. Het verhoogt misschien zelfs wel de merkwaarde van het bedrijf dat de valet parking aanbiedt.
Ik denk inderdaad dat je een goed punt hebt. Je kunt het zien als kosten en dan is het zelden het bedrag waard of als investering. Het is inderdaad maar hoe je er naar kijkt.
Het vreemde is dat mensen er bij bepaalde producten geen probleem mee hebben. Neem een iMac of een dure Windows.. Niemand kijkt daar tegenwoordig nog raar van op. Meestal wordt het gezien als investering in je toekomst. Raar is dat…
Leuk om weer je stem te horen 🙂
En er is volgens mij niets mis met het betalen voor comfort (of wanneer je in nood bent) zolang de verhoudingen tussen dienstverlener en betalende maar in evenwicht blijven.
Dat is al weer een tijdje geleden, he? 🙂
Eens – het moet in balans zijn. En die zal per cultuur en persoon verschillen.