Terugvolgen of niet terugvolgen…het blijft een interessante discussie.
Vandaag stuurde Wiebe me een artikel door van een dame die mensen niet terugvolgt. Ze legt goed uit waarom ze dat niet doet.
@elja1op1 mooi verhaal van @lizcastro over ’twitter asymmetry’ is.gd/mCTTyD
— Wiebe de Jager (@wdejager) March 1, 2012
Dat zette me aan het denken (vast ook Wiebe’s bedoeling…). Waarom volg ik mensen terug? Ik heb er vast al eerder over geblogd, maar aangezien dat artikel nu verdwenen is in de onpeilbare diepten van dit blog, heb ik het nog een keertje op een rijtje gezet.
Er zijn geen regels als het gaat om hoe je twittert
Allereerst, iedereen moet wat mij betreft zelf weten wat hij/zij doet. Het is overduidelijk een heel persoonlijke keuze en voor allebei valt iets te zeggen. Maar hier zijn de redenen dat ik mensen terugvolg op Twitter. En bedrijven ook. Zelfs als ze het woord ‘deal’ in hun twitternaam hebben staan, of iets in die trant.
1. Ik wil dat mensen mij kunnen DM-en, en ik hen
Meer en meer communiceer ik via Twitter, en via DM. Geen vertrouwelijke dingen (want je weet nooit of Twitter een keer per ongeluk ergens een knop omzet of een code verkeerd invoert en alles op straat gooit…denk ik dan). Maar wel van alles en en nog wat.
Zoals een vriendin van mij laatst opmerkte: ik ben beter per SMS en DM te bereiken, dan via email. Ik ben niet zo’n held in het managen van mijn email, vooral niet mijn private email.
Ik wil mensen dus graag de mogelijkheid geven om mij op die manier te bereiken. Ik vind het op mijn beurt ook fijn dat ik anderen kan DM-en. Het is snel, persoonlijk, en door het beperkte aantal tekens, altijd to the point.
2. Voor mij is terugvolgen een handdruk
Zoals je nieuwe mensen een hand geeft, zo is voor mij het terugvolgen een soort digitaal handen schudden. Je schudt handen met een heleboel mensen, en sommige daarvan spreek je misschien nooit meer.
Maar door handmatig door mijn lijst met nieuwe followers te gaan en terug te volgen, zie ik alle namen even voorbij komen. Ik lees niet alle profielen, maar in hootsuite (de twitter client die ik gebruik) zie je in die lijst ook even de laatste tweet.
Als ik door de lijst van mensen loop die mij niet terugvolgen (dat doe ik af en toe, waarover morgen meer), bekruipt mij ook echt het gevoel dat ze mij niet eens WILLEN leren kennen. Ook dat is natuurlijk persoonlijk. Maar zo vat ik dat op: wij nemen de moeite niet. Vast niet zo bedoeld (of wel). Maar toch.
3. Twitterende bedrijven wil ik steunen
Marketing is mijn werkveld en mijn passie, en de inzet van social media als Twitter vormt daar een steeds groter deel van. Ik moedig het gebruik van Twitter door bedrijven graag aan. Dus ik volg bedrijven ook altijd terug. Zelfs als ze namen hebben als ‘xxxtoday’ of ‘goedkopexxx’. Ik ben wel benieuwd wat ze te zeggen hebben, hoe ze het aanpakken, en of we een relatie op gaan bouwen (ik als consument dan).
Als deze bedrijven vervolgens op ongepaste wijze DM’s gaan sturen via geautomatiseerde diensten die meerdere keren boodschappen richting mijn DM pushen, houdt het natuurlijk wel snel op. Of als ik zie dat ze achter elkaar promotionele content de wereld in slingeren. Maar verder: ik volg terug.
4. Je moet het bont maken, wil ik je niet terugvolgen. Of Engels tweeten.
Vanaf het begin van mijn Nederlandstalige twitteraccount (ik heb ook nog @eljadaae, die ik oorspronkelijk gebruikte en waarmee ik in het Engels tweette) was het mijn principe om Amerikaanse accounts niet terug te volgen. Het leek me onzinnig. Wat hebben zij nou aan Nederlandse tweets? Dat ruikt naar een auto-follow-achtig iets.
Of naar mensen die me haastig ontvolgen als ze zien hoe belachelijk veel tweets ik op maandagavond verstuur natuurlijk. Ik geef ze geen ongelijk.
Inmiddels gebruik ik @eljadaae heel weinig en communiceer ik ook met contacten hier in Amerika via mijn @elja1op1 twitteraccount. Dus als iemand uit de VS mij nu volgt, kijk ik toch even wat beter of het niet een ‘echt’ contact is.
5. De cool-factor
Natuurlijk is het heel lang zo geweest, en voor veel mensen nog steeds zo, dat het cooler is om meer volgers te hebben dan het aantal accounts dat jij zelf volgt.
Cool, nou, laat maar. Dat boeit me dus gewoon he-le-maal niets (meer). Ik doe wat ik doe, ik volg wie ik volg. Ik ontvolg zoals mij goed dunkt, en ik volg (terug) zoals mij goed dunkt.
Over volgen, terugvolgen, en ontvolgen op Twitter
Morgen meer over hoe ik het aanpak. Mijn twitterbeleid. Ik wist eigenlijk niet dat ik het had, maar zo door de jaren ontwikkel je wel je eigen ‘ding’…
Wat is jullie ding? Hoe kijken jullie aan tegen volgen en terugvolgen en ontvolgen?
- Vroeger - 14 januari 2025
- Bergen werk - 13 januari 2025
- Radertje - 12 januari 2025
Leuke post! Ik bekijk de profielen en de laatste 3 tweets en als het me aanspreekt volg ik terug. Ik DM (nog) niet veel.
Welk programma gebruik je dan? Ga je naar ieder profiel op twitter om naar die tweets te kijken? Lijkt me veel werk?
Ik houd regelmatig ontvolg-sessies. Dan loop ik via een internetsite mijn volgers door en knikker iedereen eruit die ik niet interessant vind, waar ik me aan irriteer en héél soms omdat diegene me niet terugvolgt (in combinatie met niet interessante tweets)
Bedrijven volg ik eigenlijk niet zo vaak terug. Geen flauw idee waarom eigenlijk. Waarschijnlijk omdat ik het vermoeden heb dat ze niets interessants te melden hebben. Als het een bedrijf is dat mij wel ligt dan zou ik wel volgen.
De laatste tijd word ik veel gevolgd door accounts die tips, etc. hebben voor ZZP-ers en ondernemers. Vraag me toch af waarom; tot nu toe kan ik alleen nog maar dromen over het ondernemersschap 😉
Misschien heeft Twitter een onzichtbare API die je dromen scant en die informatie doorverkoopt? 🙂 Je weet het niet, he.