- Afteldag: 4/22
- Aantal woorden: 31.368
- Aantal pagina’s: 73
- Aantal hoofdstukken af: nog altijd 3, maar wel aan een nieuwe begonnen dus YAY
Starten met structuur
Waar zouden we zijn zonder Microsoft? Als schrijver, niet erg ver. Ik weet niet hoe er ooit mensen zijn geweest die hun gedachten wisten te ordenen door ze in een boek te schrijven met de hand of op een typemachine. Dat plaatje hierboven, zo schrijft natuurlijk helemaal niemand meer een boek. Niet alleen omdat het lastig is om zo snel te schrijven als je denkt (mijn moeder dwong me op de middelbare school om een typediploma te halen en daar heb ik nog iedere dag lol van). Maar ook om het feit dat Word je helpt om overzicht te krijgen.
Ik weet natuurlijk niet hoe andere schrijvers het aanpakken. Misschien hebben ze wel prachtige mindmaps. Of een grote muur vol geeltjes om hun plot uit te werken. Maar bij mij gaat dat allemaal via het systeem van Word. En dat heeft alles te maken met de start van een boek, zoals ik dat van mijn uitgever geleerd heb.
Hij leerde me namelijk om eerst de flaptekst te schrijven en vervolgens de inhoudsopgave. Dat klinkt gek, maar dat is voor mij een perfecte manier gebleken om mijn ideeën te ordenen. Want als ik die flaptekst niet kan schrijven, weet ik eigenlijk ook niet wat ik wil zeggen. En de hoofdstukindeling is het vervolg daarop, de uitwerking.
Ik heb voor dit boek meerdere hoofdstukindelingen geschreven en bijna 10 flapteksten. Het was niet zo makkelijk om het goed te krijgen. Dat komt ook omdat ik niet begrensd werd in het aantal woorden, zoals voor Bloggen als een pro. Dat maakte me veel gerichter. Ik maakte veel meer keuzes in onderwerpen. De structuur had ik zo helder. Drie hoofdthema’s, iedere weer in 3 subthema’s verdeeld … hop.
Maar dit keer heb ik veel meer ruimte. En als alles kan, lukt niets! Dat is het gekke aan ruimte. Je hebt het nodig om creatief te zijn. Maar als je er te veel vanhebt, wordt het juist weer lastiger om iets op te leveren. Heb ik al eens eerder over geschreven.
De kracht van een inhoudsopgave
Maar 1 inhoudsopgave maakt nog geen boek. Dan moet het echte werk beginnen. En hoe begin je zo’n boek dan eigenlijk?
Bij mij werkt het als volgt. Ik begonnen om mijn goedgekeurde voorlopige hoofdstukindeling in Word te zetten. En om achter iedere hoofdstuktitel een paar paragrafen te definieren van onderwerpen die daarbij horen. En soms onder de paragraaftitels weer wat zinnen en steekwoorden. En toen heb ik – en daar komt de kracht van Word om de hoek kijken – alles de juiste opmaak gegeven. H1, H2, H3 en paginaeinde’s.
Om daarna het belangrijkste te doen, de belangrijkste tool die me helpt om dit boek te schrijven: de inhoudsopgave.
Als je al je teksten aanmerkt als koppen (H1, H2 etc.), en je voegt een inhoudsopgave in, dan zie opeens je hele boek voor je ogen verschijnen. En dan wordt het opeens een stuk makkelijker. Want nu heb je overzicht.
Iedere keer dat ik iets uitgeschreven heb, werk ik de koppen bij. Of ik merk nieuwe tekst als kop aan. Een stapel H3’s, om paragrafen aan te geven, bijvoorbeeld. ‘Contentmodellen voor social media’ (H2) wordt zo verdeeld in dingen als ‘Het See Think Do model’ (H3) en ’70-20-10′ (H3). En als ik dan vervolgens de inhoudsopgave door Word laat bijwerken met 1 druk op de knop, zie ik mijn nieuwe structuur voor mijn ogen verschijnen.
Tijdens het schrijven ga ik continu terug naar het begin van mijn Word-document. Om te kijken of het nog klopt. Of het samenhang heeft. Of ik iets mis. Tot op het 3e niveau kan ik zien of ik op de goede weg ben. Of ik al iets vergeten ben.
Omgekeerd gebeurt het ook dat ik een onderwerp bedenk waarvan ik niet zeker weet of ik het al ergens ingezet heb en of het er thuishoort. Dan ga ik naar de inhoudsopgave en kijk waar het zou kunnen staan en of het ergens zou moeten staan.
Iedere keer dat ik nieuwe hoofdstukken heb uitgewerkt en er nieuwe koppen verschijnen met paragrafen en subparagrafen, word ik blij. Zonder Word’s slimme manieren om documenten te schrijven en in te delen, zou het niet veel worden met mijn boek, vrees ik. Ik zou niet weten hoe ik al die informatie zou moeten structureren en bijhouden. Hoe ik overzicht zou kunnen houden. Maar mét een tool als Word … dankzij Word gaat het nog iets worden met dat boek van mij!
Update: Nadat ik dit blog deelde op Twitter kreeg ik een berichtje van Sara dat ik de inhoudsopgave ook gewoon standaard aan kan zetten in de sidebar! Via > beeld > sidebar > navigatie. Woohoo! Verder wees Lydia me op Scrivener. Ik ken het niet maar ik zag het niet ook voorbij komen op Pinterest waar ik een boekschrijfbord maakte. Dus misschien goed om eens te bekijken.
Aftelblog
Ik lever over 20 dagen het concept van mijn derde boek, getiteld ‘Super social’, in bij de uitgever. En ik tel af met blogs. Voor mezelf en voor het nageslacht. Hier vind je de rest:
- Dag 1/22: There’s no such thing as writer’s block
- Dag 2/22: Een boek schrijven is romantisch
- Dag 3/22: Sommige woorden tellen dubbel
- Dag 4/22: Schrijven vanuit de inhoudsopgave
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Ik gebruik Scrivener ook. Maar alles kan net zo goed in Word.
Ik moet het gewoon eens proberen. Maar kost te veel energie om dat nu te doen ben ik bang.
Deze aanpak is erg herkenbaar. Vaak werk ik op een vergelijkbare manier om bijvoorbeeld instructies, procedures of projectplannen te schrijven. Het helpt inderdaad om in een soort van iteratief proces de structuur van je boek onder je ogen te zien groeien en door er body aan te geven.
Jij zegt het mooier! 🙂